Το πρόγραμμα της χτεσινής βραδιάς ξεκίνησε προτού καλά-καλά προσέλθει ο κόσμος και προλάβει να βρει τις θέσεις του. Σιγά-σιγά το στάδιο γέμισε, κι άνοιξαν κι οι θύρες πίσω από τη σκηνή, που ήταν σκεπασμένες με πανιά.

Κι εντάξει η ομιλία. Το καλλιτεχνικό μέρος πώς ήταν όμως; Ήταν σα θεατρική παράσταση ή φαντασμαγορικό σαν τελετή στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Ήταν όλα αυτά μαζί και κάτι παραπάνω. Σα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, αναπαραστάσεις ιστορικών γεγονότων, βίντεο, ακόμα και aerial (εναέρια) yoga είχε.

Από την εναρκτήρια σκηνή στο σήμερα, όπου δύο άστεγοι-άνεργοι ψάχνουν στα σκουπίδια, ενώ ακούν τις καταπληκτικές προσφορές ενός σούπερ-μάρκετ, μέχρι το κλείσιμο με το κλασικό δάκρυ του Μίσα, που ήταν σα να κλαίει για τις ανατροπές που έρχονται. Και το φινάλε με τη Διεθνή, γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο κι η προοπτική μένει ζωντανή.

Με τη σκηνή να χωρίζεται σε τέσσερις διαφορετικές γωνίες, όπου όλες μαζί έδιναν μια εικόνα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, σε μια πρωτότυπη κίνηση που άρχισε με ευρηματικό τρόπο να αποσυντονίζεται και να αποδιοργανώνεται στις κινήσεις του, όσο πλησιάζαμε στις ανατροπές.

Με πολλούς ηθοποιούς επί σκηνής κι άλλους τόσους να δανείζουν τις φωνές τους στην αφήγηση, αλλά κανείς τους να μην είναι στο επίκεντρο, κλέβοντας την παράσταση από τους υπόλοιπους. Πρωταγωνιστής ήταν ο άνθρωπος, το σύνολο, η τάξη, το συλλογικό υποκείμενο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Με συγκινητικές κορυφώσεις, την έφοδο στον ουρανό και τις εναέριες περιπέτειες της επανάστασης, την κατάκτηση του διαστήματος, την αναπαράσταση του Ράιχσταγκ, όπου ο στρατιώτης πατούσε πάνω στους νεκρούς, που θυσιάστηκαν ηρωικά και τον σήκωναν ψηλά, για να σηκώσει την κόκκινη σημαία στην καρδιά του Βερολίνου.

Και πάνω από όλα η επαφή με τον κόσμο, που ενθουσιάστηκε, ξεσπούσε σε επευφημίες, χειροκροτήματα, θυελλώδη, ουρανομήκη, σε διάφορα σημεία της παράστασης. Ένας σύντροφος έγραψε μετά “ΚΚΕ έχεις ταλέντο”, ένας άλλος εκμεταλλεύτηκε μια μικρή παύση, για να φωνάξει “αυτό είναι θέατρο”, ένας τρίτος έλεγε πως ο πήχης έχει μπει ήδη από τώρα πολύ ψηλά για του χρόνου, και τα εκατό χρόνια του κόμματος, που πρέπει να κάνουμε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό για την περίσταση, και δε συμβιβαζόταν με τίποτα λιγότερο από μια επανάσταση.

Τα υπόλοιπα για την ομιλία, θα τα βρείτε κι αλλού, σε… “επιλεγμένα καταστήματα” που λένε, κι όχι στα κυρίαρχα ΜΜΕ, που κράτησαν το νόμο της ομερτά, και δεν είπαν κουβέντα. Αλλά αν είχαν κάτι να πουν, θα κινούνταν στο γνωστό μήκος κύματος, και τα κλισέ για τη στρατευμένη τέχνη -που τάχα δεν είνα τέχνη- το σοσιαλιστικό ρεαλισμό κι άλλα ψηλά νοήματα που δεν μπορούν να φτάσουν και τα κάνουν κρεμαστάρια.

από Κατιούσα

Ολόκληρη η

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

« Ο ΠΑΓΟΣ ΕΣΠΑΣΕ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΧΑΡΑΧΤΗΚΕ»

στο βίντεο που ανέβηκε στο πόρταλ 902.gr:

Ένα πολυθέαμα που συγκλόνισε τους χιλιάδες που βρέθηκαν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τίτλο «Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε».

Μέσα από τα μάτια ενός νέου εργάτη

το παρόν συναντιέται με το παρελθόν και η σύγχρονη πραγματικότητα με την ιστορία. Ένας σύγχρονος εργάτης γνωρίζει την ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης μέσα από τη συνάντηση με μια γυναίκα που ενσαρκώνει την ιστορική πείρα και αναγκαιότητα να ανατραπεί το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και να οικοδομηθεί η νέα κοινωνία ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Οι δεκάδες συντελεστές μέσα στην αρένα του ΣΕΦ, τα μοναδικά οπτικοακουστικά υλικά και η μουσική συνέβαλαν στο να φωτίσουν και με καλλιτεχνικά μέσα τα πολύτιμα συμπεράσματα της πορείας της Επανάστασης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο φωτεινό μέλλον...

Το σενάριο βασιζόταν σε κείμενα των Κ. Μαρξ, Φρ. Ένγκελς, Β. Ι. Λένιν, Ι. Β. Στάλιν, Ρ. Λούξεμπουργκ, Λ. Γκιούρκο, Τζ. Ριντ, Βλ. Μαγιακόφσκι και Μπ. Μπρεχτ.

Τα φώτα σβήνουν στο Στάδιο και οι θεατές παρακολουθούν... Στην αρχή οι εικόνες είναι οικείες, κόσμος να ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ. Και στη συνέχεια η αντίστροφη μέτρηση. Από το 2017 φτάνουμε στο 1917. Εικόνες σφαγής, εικόνες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στη συνέχεια σκηνές από τη μαχητική προετοιμασία των μπολσεβίκων, τη σταθερή αντίθεσή τους απέναντι στην αστική τάξη και τους οπορτουνιστές. Και μετά η Επανάσταση, οι συγκλονιστικές μέρες του Οκτώβρη που συντάραξαν τα θεμέλια του εκμεταλλευτικού κόσμου. Και στη συνέχεια τα τεράστια κατορθώματα της ΕΣΣΔ σε όλους τους τομείς, αλλά και οι αντιφάσεις που οδήγησαν στις ανατροπές. «Κρατάμε ψηλά την κόκκινη σημαία» το ιστορικό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εμφανίσθηκε μπροστά στους χιλιάδες θεατές που ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι αυτό το πολυθέαμα, που σχεδιάστηκε ειδικά για την τόσο ξεχωριστή επέτειο, επιτεύχθηκε χάρη στην εθελοντική προσφορά, τη συλλογικότητα και το μεράκι όλων των συντελεστών μπροστά και πίσω από τη σκηνή. Δεκάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, όλων των ηλικιών, χωρίς να λογαριάζουν κόπο και χρόνο, καθημερινά, μετά τη δουλειά, τη σχολή, την πρακτική άσκηση συμμετείχαν στις πρόβες, έφτιαχναν τη μουσική, τα σκηνικά, τα βίντεο και τόσα άλλα...

Οι συντελεστές της παράστασης

Ομάδα Σκηνοθεσίας: Θαλασσιά Αντωνοπούλου, Δανάη Κατσαμένη, Διονύσης Ξενάκης, Γιώργος Πέππας

Κινησιολογία - Χορογραφία - Χορός: Δανάη Βογιατζή, Νικολέτα Γκριμέκη, Βαγγελιώ Κυριαζίδου, Άννα Λιανοπούλου, Άννα Παντελαίου, Σίσσυ Λοΐζου, Κατερίνα Φερεκίδη

Πρωτότυπη μουσική: Δημήτρης Ανδρονιάδης, Φίλιππος Παχνιστής

Ενορχηστρώσεις: Δημήτρης Ανδρονιάδης

Σκηνογραφία: Άντα Γόντικα, Αποστόλης Δημακόπουλος, Βαγγελιώ Νικολάου, Άννα Λουκίδη - Ανδρέου, Στράτος Σαραντίδης

Φώτα: Άκης Αποστολίδης

Ενδυματολόγοι: Μυρτώ Πετάση, Σοφία Πολυχρονίδου, Ρηνιώ Κυριαζίδου, Ειρήνη Χανία, Αντρέας Αντωνόπουλος

Ομάδα βίντεο: Παυλίνα Αγαλιανού, Σωτήρης Γκέκας, Νότης Λυτσιούλης, Γιάννης Μαρούδας, Σήφης Στάμου, Παύλος Χαρμπαλής

Ηχοληψία και σχεδιασμός ηχητικού περιβάλλοντος: Δημήτρης Ανδρονιάδης, Γιάννης Μπαλλούς, Βασίλης Μητρόπουλος

Ακούγονται οι ηθοποιοί: Μιχαήλ Γιαννικάκης, Ελένη Γερασιμίδου, Γιώργος Ζιώγαλας, Κώστας Καζάκος, Δανάη Κατσαμένη, Λίλα Καφαντάρη, Στέλιος Μάινας, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Διονύσης Ξενάκης, Παύλος Ορκόπουλος, Γιώργος Πέππας, Μαριάνθη Σοντάκη, Θανάσης Χουλιαράς

Στους ρόλους:

Των αστών: Κώστας Γαβριλάκης, Αντώνης Γουγής, Γεωργία Καούκη, Ανδριαννή Τουντοπούλου, Σπύρος Κοντορίζος και Άννα Λιανοπούλου

Της Γυναίκας: Σοφία Μπότση

Του Εργάτη: Έρι Ζίλφο

Του Στρατιώτη: Νίκος Βεχλίδης

Της νέας και του νέου: Ήρα Ρόκου, Γιάννης Γεραμαζίδης και Κλαίρη Γερανίου

Της Προσωρινής Κυβέρνησης: Γρηγόρης Βακάλης, Παναγιώτης Κυριαζίδης, Αποστόλης Ελμαλόγλου, Γιάννης Παπακωνσταντίνου

Των Ανθρώπων στο super market: Δανάη Βογιατζή, Νικολέτα Γκριμέκη και Στάθης Ντόντος

Με τη συμμετοχή πάνω από 100 συντελεστών ανάμεσά τους και οι μικροί: Έκτορας, Σπύρος, Πέτρος

Με την καλλιτεχνική υποστήριξη του Σταύρου Τσακίρη.

Πολύτιμη ήταν η συνεισφορά στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή της παράστασης, τόσο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για την παραχώρηση μέρους των κοστουμιών, όσο και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου για την παραχώρηση του κλειστού γηπέδου μπάσκετ, όπου πραγματοποιήθηκαν οι καθημερινές πρόβες.

Η πρώτη σειρά φωτογραφιών είναι του συνεργάτη μας Φώτη Δαγγλή