ΜΕΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ !!!
Και ξαφνικά, εκεί που σκεπτόμουν πόσο άγριος είναι ετούτος ο κόσμος, νάσου μπροστά μου ο θεός.
Σ’ακούω να τα έχεις μαζί μου, μου λέει, γιατί τάχαμου εγώ έφτιαξα τον κόσμο τόσο άδικο.
Με θεωρείς υπεύθυνο για του πολέμους, την κοινωνική αδικία, τη φτώχεια και την δυστυχία των ανθρώπων, για τον τεράστιο πλούτο που μια χούφτα νοματαίοι διαθέτουν, την ώρα που παιδιά πεθαίνουν γιατί δεν έχουν ένα ποτήρι νερό, με δυό λόγια για όλα τα κακά του κόσμου και αναρωτιέσαι πως τα ανέχομαι.
Ναι του απαντάω, πως τα ανέχεσαι;
Αυτό, έπρεπε να το ρωτήσω εγώ, σε σάς τους ανθρώπους, γιατί τον κόσμο εσείς το φτιάξατε έτσι και αφού τον ανέχεστε εσείς που ζείτε τα μαρτύρια αυτά, ποιός περιμένετε να τον αλλάξει, εγώ ο θεός, ξέρετε να το έχω ματακάμει;
Δεν γνωρίζετε πως ο κόσμος αλλάζει με επαναστάσεις και πως τις επαναστάσεις δεν τις κάνει ο θεός, αλλά οι λαοί;
Τώρα που το λες, ναι, έτσι γίνεται του απαντάω, όμως να σου πω και το άλλο, το σύστημα διαθέτει τεράστια μέσα παραπλάνησης του λαού
……………………………………………………………………………………………………………….
άλλο λέμε εμείς οι επαναστάτες, άλλο του λένε αυτοί ότι λέμε και τον φοβίζουν, τον ξεγελάνε, τον παραπλανούν ……, ξέρεις εσύ, Μητσοτάκηδες, Βενιζέλοι, Συριζαίοι, Πρετεντέρηδες, Πορτοσάλτηδες , σήμερα, άλλοι παλαιότερα……… αλλά και χαφιέδες, προβοκάτορες, μηχανισμοί, σκοτεινά κέντρα μυστικών υπηρεσιών κλπ. ακόμα και εδώ μέσα, στο Facebook…
Και βέβαια ξέρω, μου απαντάει, αλλά αν τα πράγματα δεν ήταν έτσι κάθε δευτερομέρα θα είχατε και μια επανάσταση.
Ε και γιατί θα ήταν κακό αυτό; τον ρωτάω, έτσι θα είχαμε κάνει τον κόσμο δίκαιο μια ώρα αρχύτερα!
Κακό δεν θα ήτανε αλλά αυτό θα γινότανε αν μέσα στο γήπεδο - για να χρησιμοποιήσω κι’ εγώ όρους γηπέδου που τελευταία χρησιμοποιείτε κι’ εσείς για την πολιτική – παίζατε μονάχοι σας,
αλλά εσύ μου είπες πρωτύτερα – και σωστά τα είπες - για τους μηχανισμούς και τα μέσα που έχετε αντιπάλους.
Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, αυτοπεποίθηση για το αναπόφευκτο και πολύ δουλειά τόσο στον παραπλανημένο όσο και στον φοβισμένο κόσμο.
………………………………………………………………………………………………………………
Δηλαδή από σένα να μη περιμένουμε τίποτε, τον ρωτάω;
Όποιοι σκλάβοι περιμένουν τη λευτεριά τους από τους άλλους, παραμένουν πάντα σκλάβοι,
αυτή την (σοφή θ’ άλεγα εγώ) απάντηση μου έδωσε, με χαιρέτησε ευγενικά, χάιδεψε με το αριστερό του χέρι την μεγάλη του γενειάδα και εξαφανίστηκε.
Τι όνειρο κι’ αυτό, ολοφάνερο, όπως λένε πολλές γιαγιάδες εδώ στο νησί μου, στην Σκόπελο.
Ηλίας Ι. Προκοπίου