ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μεταρρύθμιση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μεταρρύθμιση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

Η "ΦΡΟΝΤΙΔΑ" ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ και Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ...!!

Αποκαλύπτουμε τα συριζαίϊκα φούμαρα για την πρωτοβάθμια υγεία κ τις "ΤΟΜΥ'',τους πραγματικούς στόχους που έχουν και στο τέλος ένα παράδειγμα προς σύγκριση απ' το παρελθόν πριν 90 χρόνια !! απ' τη πραγματικότητα στο σοσιαλισμό !!

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣΣτόχο της κυβερνητικής τομής η μείωση του «κόστους» για την περίθαλψη του λαού



Με φιέστες εγκαινίων σε μια σειρά από πόλεις, τα κυβερνητικά στελέχη επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν από το νέο χτύπημα που επιφέρουν στην ΠΦΥ
Προπαγανδιστικός καταιγισμός συνοδεύει την περιβόητη κυβερνητική «τομή» στη δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας(ΠΦΥ), προκειμένου και σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού κατά τη συνήθη τακτική της η κυβέρνηση να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο.

Οι περιβόητες Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ) παρουσιάζονται από τα κυβερνητικά στελέχη ως ισοδύναμο της «κορτιζόνης» διά πάσαν νόσον της δημόσιας ΠΦΥ, που θα την ενισχύσει αποφασιστικά. Στο προπαγανδιστικό περιτύλιγμα της λεγόμενης «μεταρρύθμισης - τομής στην ΠΦΥ» αναφερόταν ότι επιτέλους ανοίγει ο δρόμος για την καθιέρωση των οικογενειακών γιατρών, τις κατ' οίκον ιατρικές επισκέψεις, τα προγράμματα πρόληψης στην οικογένεια, στους τόπους κατοικίας, στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους, για την εξειδικευμένη παροχή υπηρεσιών στις μητέρες, στις έγκυες, στα ΑμεΑ, στους ηλικιωμένους κ.λπ.

Τώρα, βέβαια, το πώς θα γίνουν όλα αυτά με τα ανεπαρκή σε αριθμό και τραγικά υποστελεχωμένα δημόσια Κέντρα Υγείας, χωρίς παιδίατρους, γυναικολόγους, καρδιολόγους και άλλες ειδικότητες και κλάδους υγειονομικών, χωρίς διαγνωστικά εργαστήρια κ.λπ. και κυρίως με δεδομένη τη «μεταμνημονιακή» κρατική υποχρηματοδότηση, που ούτε στη «δευτέρα παρουσία» δεν πρόκειται να αντιστρέψει αυτήν την άθλια κατάσταση, μόνο η κυβέρνηση το γνωρίζει...
Νέος «κόφτης» για τη διασφάλιση των πετσοκομμένων προϋπολογισμών

Στην προπαγανδιστική επιχείρηση αποπροσανατολισμού και προβολής μιας εικονικής πραγματικότητας η κυβέρνηση έχει και την αμέριστη βοήθεια των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης με μια αντιπαράθεση που τους βολεύει όλους. Η αντιπαράθεσή τους περιορίζεται στο ζήτημα αν θα φτιαχτούν οι ΤΟΜΥ που εξήγγειλε η κυβέρνηση ή όχι, λες και αυτό αποτελεί το κριτήριο της «επιτυχίας». Από κοινού ρίχνουν την «μπάλα στην εξέδρα», αφού όλοι μαζί συμφωνούν στα «ελάχιστα πακέτα παροχών Πρωτοβάθμιας Υγείας», στη μείωση του «κόστους» της λαϊκής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στην τήρηση των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων. Ο καβγάς τους περιορίζεται στο με ποιο τρόπο αυτά θα επιτευχθούν και στην ικανότητα της κυβέρνησης να τα υλοποιήσει.

Η κριτική που κάνουν για τους χαμηλούς ρυθμούς δημιουργίας των ΤΟΜΥσυγκαλύπτει την ουσία: Οτι αυτές έχουν ως αποστολή και περιεχόμενο να εξασφαλίζουν την υλοποίηση του σχεδίου παροχής ελάχιστων και τελείως ανεπαρκών υπηρεσιών Υγείας.

Συγκαλύπτουν όλοι μαζί ότι οι ΤΟΜΥ δεν αποτελούν πρόσθεση - ενίσχυση της δημόσιας ΠΦΥ, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Αυτό θα ίσχυε αν οι συγκεκριμένες μονάδες θα ήταν αποκεντρωμένες στο πλαίσιο ενός ανεπτυγμένου κρατικού συστήματος ΠΦΥ, αν ήταν τόσες όσες χρειάζεται η χώρα, πλήρως στελεχωμένες σε προσωπικό κι εξοπλισμό, με αντίστοιχα Κέντρα Υγείας εξίσου στελεχωμένα. Που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης 24 ώρες το 24ωρο, όλες τις μέρες του χρόνου. Εξειδικευμένα κατά φύλο, ηλικία, πάθηση, έγκαιρα και αποτελεσματικά κοντά στον τόπο κατοικίας, σπουδών, άθλησης, εργασίας κ.α., αυτές οι μονάδες θα αποτελούσαν μέρος των πλήρως ανεπτυγμένων δημόσιων Κέντρων Υγείας. Ούτε κατά φαντασία δεν ισχύει κάτι τέτοιο φυσικά σε όσα προωθεί η κυβέρνηση.

Στο συμπληρωματικό μνημόνιο μεταξύ κυβέρνησης και «εταίρων» αναφέρεται χαρακτηριστικά η «υποχρεωτική εγγραφή ασθενούς σ' έναν οικογενειακό γιατρό ο οποίος θα ενεργεί ως φύλακας ("gatekeeper" - "πορτιέρης") που θα είναι υπεύθυνος για παραπομπές σε ειδικούς».

Σε εφαρμογή δηλαδή της αντιλαϊκής μεταρρύθμισης για την ΠΦΥ, ο «οικογενειακός γιατρός» θα λειτουργεί στην πραγματικότητα σαν «κόφτης» σε ό,τι αφορά τη διενέργεια παραπέρα εξετάσεων, ιατρικών επισκέψεων σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων κ.ο.κ. Πρακτικά θα διασφαλίζει, στη βάση των περιβόητων «πρωτοκόλλων» και όχι των πραγματικών λαϊκών αναγκών, ότι αυτά που θα «στοιχίζει» ο ασφαλισμένος δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών.
Το συνονθύλευμα του «δικτύου ΠΦΥ»

Στη βάση αυτή, αναπτύσσεται μια κριτική από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τις ηγεσίες των επιστημονικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων των γιατρών, που προβάλλουν το αντιδραστικό και αποπροσανατολιστικό επιχείρημα ότι εμποδίζεται στους ασθενείς «η ελεύθερη επιλογή του γιατρού». Το επιχείρημά τους δεν απαντά βέβαια στους αντιλαϊκούς «κόφτες» που καθιερώνει η κυβέρνηση, αλλά παραπέμπει ευθέως στην απρόσκοπτη λειτουργία της «αγοράς» στην Υγεία, από την οποία οι ασθενείς θα πρέπει να είναι «ελεύθεροι» ως πελάτες να αγοράζουν υπηρεσίες. Υπερασπίζονται την... «ελευθερία» των ασθενών με το πετσοκομμένο εισόδημα να επιλέξουν το γιατρό τους, όταν θα πρέπει να πληρώσουν ακόμα και τη συνταγογράφηση...

Στην ουσία συγκαλύπτουν ότι αυτό που στην πραγματικότητα περιορίζει την «ελευθερία» των ασθενών είναι οι περικομμένες παροχές, τα πλαφόν του κανονισμού παροχών του ΕΟΠΥΥ, οι τεράστιες ελλείψεις σε δημόσιες υποδομές, εργαστήρια, προσωπικό κ.λπ., που καθιστούν «αδειανό πουκάμισο» και τα όποια «δικαιώματα» των ασθενών.

Ουσιαστικά παραμένει και ενισχύεται ένα συνονθύλευμα μονάδων του εμπορευματοποιημένου δημόσιου και ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, των αυτοαπασχολούμενων, των ΜΚΟ, των δήμων κ.ά. Οχι τυχαία, το συγκεκριμένο συνονθύλευμα ονομάζεται «Δίκτυο ΠΦΥ» καθώς δεν έχει σχέση ούτε με «ενιαίο» ούτε με «σύστημα» ούτε εκπληρώνει τη βασική κατεύθυνση ενός Πρωτοβάθμιου Συστήματος Υγείας που είναι η Πρόληψη και να είναι αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν.

Κοινή θέση όλων των αστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ, αστών επιστημόνων που έχουν ως αντικείμενο τα οικονομικά της Υγείας, είναι ότι από την ΠΦΥ εξαρτάται η μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών για την Υγεία του λαού. Με τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο οι «πελάτες - ασθενείς» θα αγοράζουν υπηρεσίες Υγείας μέσω του οικογενειακού γιατρού, προκειμένου να μειωθεί το «κόστος» που προκαλεί στο σύστημα ο ασφαλισμένος.
«Πριν αλέκτορα φωνήσαι» περί... «τέλους των μνημονίων»

Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι» περί... «τέλους των μνημονίων», «αλλαγής κλίματος υπέρ του Δημοσίου» και της «μεγάλης τομής στην ΠΦΥ», όπως επαναλαμβάνουν τα κυβερνητικά στελέχη, η κυβέρνηση δίνει νέο χτύπημα στο λαϊκό δικαίωμα στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, φορτώνοντας νέα οικονομικά βάρη στους ασθενείς, που θα πρέπει να βάζουν το χέρι στην τσέπη ακόμη και για υποτυπώδεις ιατρικές εξετάσεις.

Συγκεκριμένα, πριν από λίγες μέρες το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε τις νέες «βελτιωμένες προτάσεις» προς τους ιδιώτες συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ γιατρούς, προσθέτοντας επιπλέον «κόφτες» και υποβαθμίζοντας παραπέρα τις παρεχόμενες υπηρεσίες, στο όνομα της «ελκυστικότητας» και της «ελαστικότητας»...

Συγκεκριμένα, προβλέπονται τα εξής:

-- Στις συμβατικές υποχρεώσεις του γιατρού δεν συμπεριλαμβάνονται οι κατ' οίκον επισκέψεις. Δηλαδή, όλοι οι ασθενείς που θα έχουν δυσκολία να μετακινηθούν και θα καλούν τους συμβεβλημένους οικογενειακούς γιατρούς (Γενικοί Γιατροί, Παθολόγοι, Παιδίατροι) σε κατ' οίκον επίσκεψη, θα πληρώνουν οι ίδιοι εξολοκλήρου τη δαπάνη της επίσκεψης.

-- Αμοιβή των γιατρών από τους ασθενείς που εξετάζονται εκτός του προβλεπόμενου 4ωρου ημερησίως. Ολοι οι ασφαλισμένοι που θα επισκέπτονται το ιατρείο εκτός του προβλεπόμενου 4ωρου ημερησίως, θα πληρώνουν οι ίδιοι τη δαπάνη. Επαναλαμβάνεται δηλαδή με άλλον, ΣΥΡΙΖΑίικο τρόπο, η προηγούμενη ρύθμιση της ΝΔ με το πλαφόν των 200 επισκέψεων που εξαντλούνταν τις πρώτες 5 - 10 μέρες και οι ασθενείς εξαναγκάζονταν να πληρώνουν.

-- Οι επισκέψεις που θα πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της 4ωρης απασχόλησης των γιατρών μπορούν να φτάνουν στις 16 ημερησίως. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για κάθε ασθενή θα αντιστοιχούν περίπου 15 λεπτά, τα οποία δεν αρκούν ούτε για μια στοιχειώδη εξέταση, παρά μόνο για συνταγογραφήσεις. Αν κάποιος ασθενής χρειαστεί περισσότερο χρόνο στην επίσκεψη, αυτόματα ένας άλλος πετιέται εκτός. Ρύθμιση που περισσότερο μοιάζει με χρονοχρέωση σε δημοτικό πάρκινγκ παρά με υπηρεσία Υγείας.

Ολα τα παραπάνω στην πραγματικότητα είναι κόπια και παραπέρα προχώρημα της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου, αυτό επιβεβαιώνει και η βολική «αντιπαράθεσή» τους με την κυβέρνηση, αφήνοντας στο απυρόβλητο το βαθιά ταξικό περιεχόμενο της μεταρρύθμισης της ΠΦΥ, τον κοινό τους στόχο η Υγεία του λαού να «κοστίζει» όσο το δυνατόν λιγότερο στο κεφάλαιο και το κράτος του.

Βασικός πυρήνας της ΠΦΥ πρέπει να είναι η πρόληψη. Για το κεφάλαιο όμως θεωρείται αδικαιολόγητο «κόστος» να «χάνονται» λεφτά για υπηρεσίες Υγείας στους υγιείς προκειμένου να μην αρρωστήσουν. Βρίσκεται στον αντίποδα του εκμεταλλευτικού του χαρακτήρα που σπέρνει την ανεργία, τη φτώχεια, πετσοκόβει μισθούς και συντάξεις, καταπατά δικαιώματα και κατακτήσεις, δεν παίρνει μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, όπου ζει και δρα ο λαός, δηλαδή δημιουργεί όλους αυτούς τους όρους επιδείνωσης συνολικά των συνθηκών ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Ε. Τζ.


«Στην καρδιά του κομμουνισμού... »


Ο γιατρός Αντωνιάδης επισκέπτεται το 1929 τη Μόσχα. Στο έργο του «Στην καρδιά του κομμουνισμού» δίνει μια εικόνα από το σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που συνάντησε πριν από... 90 χρόνια:

«Η ιατρική προφύλαξη μπήκε πια σε όλες τις επιχειρήσεις. Το γενικό αυτό ιατρείο είναι αποτέλεσμα της σκέψης ότι ο γιατρός ενός ιατρείου πρέπει σκόπιμα να είναι και ο γιατρός του σπιτιού κάθε αρρώστου. Η κύρια βοήθεια στον εργάτη είναι η προφύλαξή του από την αρρώστια. Γι' αυτό ο γιατρός πρέπει να ξέρει το σπίτι του, το περιβάλλον του, έμψυχο και άψυχο, τη δουλειά του, τις απολαβές του, όλα. "Δεν είναι μονάχα τα μικρόβια που κάνουν τις αρρώστιες", μας λέει ο σ. Γκομπέρ (...).

"Στο οικονομικό έχουμε μια αύξηση κατά 50% των δαπανών, γιατί ο σκοπός μας είναι να διαπιστώσουμε την υγιεινή κατάσταση του κάθε ατόμου, κάθε φαμίλιας, κάθε σπιτιού και διαμερίσματος, κάθε γειτονιάς (...) Κοιτάτε τους υγειονομικούς χάρτες του τομέα μας". Πραγματικά μας πηγαίνει ο ενθουσιώδης αυτός συνάδελφος σ' ένα δωμάτιο γεμάτο σ' όλους τους τοίχους με χάρτες λεπτομερείς, θαύμα τέχνης, αναγνωρισμένους παγκόσμια για την απαράμιλλη εκτέλεσή τους (...)

Μένουμε με ορθάνοιχτα μάτια. Κάθε δρόμος με τα σπίτια του και χιλιάδες καρφίτσες με κεφαλάκια άσπρα, μαύρα, κόκκινα, κίτρινα, όλων των χρωμάτων. Κάθε χρώμα αντιπροσωπεύει μιαν αρρώστια, ή ένα θάνατο που έγινε στο 24ωρο. "Εδώ, μπαίνοντας οι γιατροί μας, προσανατολίζονται αμέσως στην υγειονομική κίνηση του τομέα μας, με τους 80 χιλιάδες κατοίκους. Ετσι σαν ένα γενικό επιτελείο, το ίδρυμά μας στρέφει την προσοχή του με τους γιατρούς, τις επισκέπτριες νοσοκόμες, τους απολυμαντές, παντού όπου παρουσιάζεται ανάγκη
".

- "Εχετε στατιστικές";

- "Βεβαιότατα (...). Το επαγγελματικό απόρρητο είναι απόλυτα σεβαστό. Να, κάθε θυρίδα έχει το σπίτι της, τα διαμερίσματά του, τις φαμίλιες, τα άτομα που το κατοικούν, το ιστορικό τους, κοινωνικό, παθολογικό κ.τ.λ. Ολα για να διευκολυνόμεθα στο γρήγορο διάβασμα με χαρτιά χρωματιστά, ανάλογα προς τις αρρώστιες όπως και με τις καρφίτσες. Σαν υγειονολόγος καταλαβαίνετε τη μεγάλη σημασία για την πολιτεία και το άτομο αυτής της μεθόδου" (...)

Αφού γυρίζουμε ως την τελευταία γωνιά τμήματος του "πρωτότυπου τούτου γενικού ιατρείου" και θαυμάζουμε τους άριστους πίνακες, τις εικόνες, το φαρμακείο με όλα τα φάρμακα άφθονα και δωρεάν, συγχαίρουμε τον ευγενή συνάδελφο για το κολοσσιαίο έργο του (...) Στα συγκινητικά του λόγια συγκρατούμε και μεταδίδουμε στους πατριώτες μας τα παρακάτω: "Η γιατρική Επιστήμη δεν μαθαίνεται για να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και πλουτισμού (...) Παίρνοντας τη γιατρική ως επιστήμη και επάγγελμα, μόνο στο σοβιετικό πλαίσιο βλέπουμε ότι μπορεί να ικανοποιήσει τους εργάτες της"
».

Στον καπιταλισμό τα παραπάνω επιτεύγματα και η κάλυψη των λαϊκών αναγκών χαρακτηρίζονται το 2018 «ουτοπία». Στο σοσιαλισμό, με τις σαφώς μικρότερες παραγωγικές δυνατότητες που υπήρχαν πριν από 90 χρόνια, θεωρούνταν απλώς αυτονόητα! Δύο κόσμοι...




Copyright © 1997-2018 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Διαβάστε στο «Ρ»

Τετάρτη 4 Απριλίου 2018

-ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΣΕ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΓΙΑ και ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ?!!



Σαν ήμουν μι­κρός, τέ­τοιες μέρες με­γά­λης βδο­μά­δας, εκ­στα­σια­ζό­μου­να ακού­γο­ντας τον δά­σκα­λο στο σχο­λείο και βλέ­πο­ντας στο «σι­νε­μά» τα πάθη του χρι­στού. Αρ­γό­τε­ρα το ίδιο έκανα και με την τη­λε­ό­ρα­ση. Πα­ρα­κο­λου­θού­σα ό,τι σχε­τι­κή ται­νία προ­βά­λα­νε τα κα­νά­λια, από τον «Μπεν Χουρ» και τον κα­τα­κλυ­σμό, ως τον Ιησού από την Να­ζα­ρέτ.
Πάντα όμως με κα­τέ­τρω­γαν κά­ποια ερω­τή­μα­τα. Πώς είναι δυ­να­τόν τη μια Κυ­ρια­κή ο λαός της Ιε­ρου­σα­λήμ, με βάγια στα χέρια, να υπο­δέ­χε­ται τον Ιησού σαν σω­τή­ρα, και μέσα σε λίγες μέρες να τον στέλ­νει στον θά­να­το;

Γιατί, όταν ο Πό­ντιος Πι­λά­τος τους έδωσε το δι­καί­ω­μα να χα­ρί­σουν τη ζωή σε έναν μελ­λο­θά­να­το, αυτοί επέ­λε­ξαν έναν ληστή, τον Βα­ραβ­βά και όχι τον Ιησού; Πώς είναι δυ­να­τόν να παίρ­νεις το μέρος ενός ληστή και να στέλ­νεις στο θά­να­το έναν άν­θρω­πο, που στο κά­τω-κά­τω, δεν είχε βλά­ψει και κα­νέ­ναν;

Θεωρώ ότι αυτά τα ερω­τή­μα­τα, κά­ποια στιγ­μή, θα απα­σχό­λη­σαν κάθε παιδί, κάθε άν­θρω­πο, όταν του δι­η­γού­ντο αυτές τις ιστο­ρί­ες. Δεν ξέρω όμως, αν λά­βα­τε ποτέ κά­ποια πει­στι­κή απά­ντη­ση.

Με τα χρό­νια που πέρ­να­γαν, δια­βά­ζο­ντας άλλα ιστο­ρι­κά κεί­με­να και βι­βλία, άρ­χι­σα να δια­μορ­φώ­νω μία εκ­δο­χή για το πώς δια­δρα­μα­τί­στη­καν τα «γε­γο­νό­τα» εκεί­νη την εποχή, απα­ντώ­ντας στα παι­δι­κά μου ερω­τή­μα­τα.

Ανε­ξαρ­τή­τως αν οι ιστο­ρί­ες των ευαγ­γε­λί­ων ευ­στα­θούν ή αν όντως υπήρ­ξε ο Ιη­σούς (λά­βε­τε υπόψη ότι πολ­λοί αμ­φι­σβη­τούν την ύπαρ­ξη του Χρι­στού, αφού κα­νέ­νας ιστο­ρι­κός της επο­χής δεν κάνει ανα­φο­ρά στο πρό­σω­πό του, ενώ τα «ευαγ­γέ­λια» γρά­φτη­καν πολλά χρό­νια μετά τον υπο­τι­θέ­με­νο θά­να­τό του), θα πρέ­πει να εντά­ξου­με την πα­ρα­πά­νω δι­ή­γη­ση στην ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Την εποχή εκεί­νη λοι­πόν, η Ιου­δαία ήταν υπό την εξου­σία της Ρω­μαϊ­κής αυ­το­κρα­το­ρί­ας. Οι Ρω­μαί­οι φο­ρο­λο­γού­σαν σκλη­ρά τον λαό, ο οποί­ος βα­ρυ­γκω­μού­σε (όπως βα­ρυ­γκω­μού­με κι εμείς σή­με­ρα). Θα έχετε ακου­στά τους τε­λώ­νες. Αυτοί ήταν οι φο­ροει­σπρά­κτο­ρες της επο­χής, συ­γκέ­ντρω­ναν τα τέλη και τα πα­ρέ­δι­δαν στους Ρω­μαί­ους. Εξ ου και το μίσος του λαού ενά­ντιά τους.

Βέ­βαια υπήρ­χε και μια με­ρί­δα Ιου­δαί­ων που περ­νού­σαν καλά. Αυτοί ήταν οι πλού­σιοι και το ιε­ρα­τείο (οι Φα­ρι­σαί­οι) που τα είχαν βρει με τους Ρω­μαί­ους και την περ­νού­σαν κο­τσά­νι (πάντα το πα­πα­δο­λόι τα είχε καλά με τους αφε­ντά­δες, ομό­θρη­σκους ή αλ­λό­θρη­σκους, ομο­ε­θνείς ή αλ­λο­ε­θνείς).

Φυ­σι­κό και επό­με­νο λοι­πόν, ο λαός να αντι­δρά­ει και να εξε­γεί­ρε­ται ενά­ντια στην κα­τα­πί­ε­ση που δε­χό­ταν. Στα βουνά και στις πό­λεις είχε δη­μιουρ­γη­θεί ένα κί­νη­μα αντί­στα­σης στον Ρω­μαϊ­κό ζυγό, δη­λα­δή κάτι σαν αντάρ­τι­κο. Οι «ζη­λω­τές» ήταν μια τέ­τοια ορ­γά­νω­ση, αντάρ­τι­κη και αντι­στα­σια­κή.

Επί­σης οι Ιου­δαί­οι πε­ρί­με­ναν ότι κά­ποια μέρα, θα έρθει ένας βα­σι­λιάς να ηγη­θεί στον αγώνα τους και να τους απε­λευ­θε­ρώ­σει από τους Ρω­μαί­ους.

Ας δούμε λοι­πόν την ιστο­ρία του Ιησού και του Βα­ραβ­βά κάτω από τα πα­ρα­πά­νω ιστο­ρι­κά δε­δο­μέ­να.

Ο Βα­ραβ­βάς είναι ένας ζη­λω­τής, δη­λα­δή ένας επα­να­στά­της και αντάρ­της που πήρε τα όπλα για να ελευ­θε­ρώ­σει την πα­τρί­δα του. Μά­λι­στα κά­ποιοι ισχυ­ρί­ζο­νται ότι ήταν και ένας από τους ηγέ­τες των ανταρ­τών. Δεν ήταν λη­στής ή συμ­μο­ρί­της, απλά ένας λαϊ­κός αγω­νι­στής που συ­νε­λή­φθη από τους κα­τα­κτη­τές. Κάθε άρ­χου­σα τάξη, προ­σπα­θεί με ψευδή προ­πα­γάν­δα, να σπι­λώ­σει αυ­τούς που αγω­νί­ζο­νται ενά­ντιά της. Άλ­λο­τε τους ονο­μά­ζει «λη­στές», άλ­λο­τε «συμ­μο­ρί­τες» ή» κομ­μου­νι­στο­συμ­μο­ρί­τες» και άλ­λο­τε, όπως στις μέρες μας, απλά «τρο­μο­κρά­τες».

Ο Ιη­σούς από την άλλη ήταν ο άν­θρω­πος που ήθελε να αλ­λά­ξει τον κόσμο χωρίς βία, αρ­γά-αρ­γά, ζη­τώ­ντας από τους αν­θρώ­πους να αγα­πά­νε αλ­λή­λους κι όταν τους χτυ­πά­νε στο ένα μά­γου­λο, να κά­θο­νται ήσυχα να τις τρώνε και στο άλλο!

Τον Ιησού τον ακο­λου­θού­σε πολύς λαός και είχε δια­δο­θεί η φήμη ότι αυτός ήταν ο μεσ­σί­ας, ο σω­τή­ρας, ο βα­σι­λιάς που θα τους απε­λευ­θέ­ρω­νε.

Έτσι, όταν έφθα­σε στα Ιε­ρο­σό­λυ­μα, ο λαός της πόλης τον υπο­δέ­χτη­κε σαν τον ηγέτη που θα τους οδη­γού­σε στην ελευ­θε­ρία. Εξ ου και η θριαμ­βευ­τι­κή υπο­δο­χή μετά «βαΐων και κλά­δων». Στις επό­με­νες ημέ­ρες, οι αρ­χη­γοί των ανταρ­τών συ­νά­ντη­σαν τον Ιησού και του ζή­τη­σαν να ηγη­θεί του απε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώνα, αλλά αυτός αρ­νή­θη­κε. Τούτο όμως δεν άρεσε κα­θό­λου στο λαό, που άλλα πε­ρί­με­νε, και τον έκανε να στρα­φεί ενα­ντί­ον του.

Όταν λοι­πόν ο Πι­λά­τος κά­λε­σε το πλή­θος να δια­λέ­ξει τον Ιησού ή τον Βα­ραβ­βά, ο λαός δεν δί­στα­σε στιγ­μή και απο­φά­σι­σε να σώσει έναν δικό του άν­θρω­πο, έναν επα­να­στά­τη!

Αυτή είναι η δική μου εκ­δο­χή, που έδωσε απα­ντή­σεις σε αυτά τα παι­δι­κά μου ερω­τή­μα­τα. Το ποια απά­ντη­ση θα δώ­σε­τε εσείς, είναι θέμα δικό σας.
Καλή Επ-ανά­στα­ση


ΤΟΥ:­Γιάν­νη Βε­ντού­ρα­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Ο Γιάν­νης Βε­ντού­ρας είναι οι­κο­νο­μο­λό­γος – συγ­γρα­φέ­ας. Γεν­νή­θη­κε στην Αθήνα το 1959 και σπού­δα­σε στο οι­κο­νο­μι­κό τμήμα της σχο­λής ΝΟΕ του ΑΠΘ. Ερ­γά­σθη­κε σαν οι­κο­νο­μι­κός διευ­θυ­ντής και οι­κο­νο­μι­κός σύμ­βου­λος σε εται­ρεί­ες του ιδιω­τι­κού τομέα, με­λε­τώ­ντας από τα «μέσα» το κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα. Συμ­με­τέ­χει ενερ­γά στο λαϊκό κί­νη­μα. Είναι εκλεγ­μέ­νος το­πι­κός σύμ­βου­λος στον Δήμο Αχαρ­νών. Δι­δά­σκει δω­ρε­άν Πο­λι­τι­κή Οι­κο­νο­μία στο Λαϊκό Πα­νε­πι­στή­μιο «Δη­μή­τρης Γλη­νός».