ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γερμανία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γερμανία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021

Γερμανία η νέα κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Φιλελευθέρων και Πράσινων


 

«Μετά βαΐων και κλάδων υποδέχτηκαν οι ενώσεις των εργοδοτών στη Γερμανία τη νέα κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Φιλελευθέρων και Πράσινων, με το παρατσούκλι “φανάρι“ από τη χρωματική σύμπραξη των κομμάτων που την αποτελούν. Οι επευφημίες των Γερμανών βιομηχάνων είναι εξηγήσιμες και δικαιολογημένες, με βάση ασφαλώς τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία εξυπηρετούνται στο έπακρο από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης Σόλτς.

 Νέα Γερμανική κυβέρνηση: Φως «φανάρι» η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης



«Καμιά αναμονή, αυταπάτη και προσμονή σε όλα τα επίπεδα κι από αυτήν την κυβέρνηση. Η εναλλαγή μεταξύ δήθεν “προοδευτικής“ και “συντηρητική“ εκδοχής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας αποτελεί καραμπινάτη εξαπάτηση του λαού και στη Γερμανία και στην Ελλάδα, όπως και παντού» σημειώνει ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «pontiki.gr» και την δημοσιογράφο Μαρία Μητσοπούλου.

Ολόκληρη η συνέντευξη:
«Μετά βαΐων και κλάδων υποδέχτηκαν οι ενώσεις των εργοδοτών στη Γερμανία τη νέα κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Φιλελευθέρων και Πράσινων, με το παρατσούκλι “φανάρι“ από τη χρωματική σύμπραξη των κομμάτων που την αποτελούν. 
Οι επευφημίες των γερμανών βιομηχάνων είναι εξηγήσιμες και δικαιολογημένες, με βάση ασφαλώς τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία εξυπηρετούνται στο έπακρο από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης Σόλτς.
Βασική αποστολή της νέας κυβέρνησης είναι να ισχυροποιηθεί η θέση της γερμανικής αστικής τάξης. 
Κύριος στόχος της να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ΕΕ σε ανταγωνισμό με τη Γαλλία και να κερδίσει έδαφος σε μια περίοδο που οξύνεται η αναμέτρηση ΗΠΑ-Κίνας για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία .
Μάλιστα την Κίνα την αντιλαμβάνεται ως “συστημικό αντίπαλο“, προμηνύοντας περαιτέρω όξυνση των ανταγωνισμών. 
Όσο για την Τουρκία -και σε αντίθεση με τη “βιομηχανία“ αυταπατών από τα ελληνικά αστικά κόμματα και ΜΜΕ- υπογραμμίζεται ότι «παρά τις ανησυχητικές εξελίξεις στο εσωτερικό και τις εντάσεις στην εξωτερική πολιτική παραμένει ένας σημαντικός γείτονας της ΕΕ και εταίρος στο ΝΑΤΟ».

Σε ό,τι αφορά τη λεγόμενη διαχείριση της πανδημίας, με το σχέδιο συγχωνεύσεων και κλεισίματος νοσοκομείων που εκπονήθηκε από την προηγούμενη συγκυβέρνηση CDU και SPD και με τις 35.000 ελλείψεις νοσηλευτών, συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση. 
Διαιωνίζεται έτσι ένα αποδυναμωμένο σύστημα υγείας, με στόχο την επιτάχυνση της εμπορευματοποίησής του, ώστε να έχουν εξασφαλισμένη πελατεία οι επιχειρηματικοί όμιλοι της υγείας και να αναγκάζεται, ως άμεση συνέπεια, η πρώτη χώρα σε ΜΕΘ στην ΕΕ, η χώρα με έναν από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές εμβολίων στον κόσμο, τη Biontech, να στέλνει αεροδιακομιδές ασθενών ακόμα και σε άλλα κράτη.

Ταυτόχρονα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι κυριολεκτικά “χρυσώνονται“ από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, με χρήματα των λαών, για “πράσινες“ και ψηφιακές επενδύσεις που ιεραρχούνται ως πεδία κερδοφορίας από τα γερμανικά μονοπώλια. 
Αυτό είναι το υπερμνημόνιο που καλούνται να αποπληρώσουν οι λαοί. Η κυβέρνηση βαφτίζει “πράσινο“ ό,τι συμφέρει κάθε φορά το μεγάλο κεφάλαιο, κηρύσσει κλιματική ουδετερότητα ως το 2045, ενισχύει την ηλεκτροκίνηση, ενώ η κατά τα άλλα “ενεργειακή μετάβαση“ θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο φυσικό αέριο που χαρακτηρίζεται από μεγάλες ενεργειακές απώλειες, όπως και στην -από προσφάτως… “πράσινη“ κι αυτή- πυρηνική ενέργεια τουλάχιστον ως το 2030.

Η νέα γερμανική κυβέρνηση εξαγγέλλει “φρένο“ στη λεγόμενη “χαλαρή δημοσιονομική πολιτική“, αυτή δηλαδή που οδήγησε στην εκτόξευση της ακρίβειας και του πληθωρισμού, στην ολόπλευρη στήριξη των ομίλων και την απογείωση της αντεργατικής πολιτικής. Το “φρένο“ της δεν είναι άλλο από την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος της αστικής διαχείρισης, με τη λεγόμενη αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και την επιτάχυνση των περικοπών σε βάρος των εργαζομένων.

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης αποτελούν για το λαό προαναγγελία “πολέμου“, αφού δεν υπάρχει ρητή καν απόρριψη της αύξησης των φόρων, την ίδια ώρα που πολλαπλασιάζονται οι ελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις (για παράδειγμα μέσω πρόσθετων επιλογών απόσβεσης και επιδομάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης, με τα οποία -αντί να στηρίζεται ο άνεργος- πληρώνεται κι από πάνω ο εργοδότης του εξασφαλίζοντας τσάμπα εργατικό δυναμικό). 
Ο αποκαλούμενος “νέος εργασιακός κόσμος“ της, στο έγγραφο των διερευνητικών επαφών των τριών κομμάτων, μεταφράζεται σε επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, αφού προβλέπεται ο νόμος περί ωρών εργασίας να “χαλαρώσει“, ώστε να μπορούν να υπογραφούν αντίστοιχοι όροι στις ΣΣΕ, όπως “να μειωθεί η περίοδος ανάπαυσης μεταξύ δύο βαρδιών“.

Η αύξηση του ωρομισθίου είναι άδειο πουκάμισο, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών εργαζομένων εξαιρούνται από το καθεστώς συλλογικών συμβάσεων. 
Επαναλαμβάνεται, επίσης και στη Γερμανία, η “Χατζηδάκεια καραμέλα“ της κυβέρνησης της ΝΔ, ότι οι εργαζόμενοι “θα έχουν τη δυνατότητα να οργανώνουν πιο ευέλικτα το ωράριο εργασίας τους“, δηλαδή πρόκειται για την αποθέωση της ευελίξίας, ενώ πόσο άραγε πιο καθαρά να ομολογήσει ότι 
«Θέλουμε να δημιουργήσουμε περιορισμένη δυνατότητα απόκλισης του νόμου περί ωρών εργασίας από τους ισχύοντες κανονισμούς, όσον αφορά τις μέγιστες ημερήσιες ώρες εργασίας».

Όσο για τις συντάξεις εισάγεται η λεγόμενη “μετοχική σύνταξη“, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα προς το κεφαλοποιητικό σύστημα ασφάλισης. 
Μέρος των εισφορών θα τζογάρεται σε “μακροπρόθεσμα συνταξιοδοτικά προγράμματα“ από ανεξάρτητο φορέα δημοσίου δικαίου, ενώ επίσης συγχωνεύονται στο λεγόμενο “επίδομα πολιτών“ τα -ούτως ή άλλως εξευτελιστικά- εισοδήματα του επιδόματος HARTZ ΙV που καθιέρωσε η κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών και πρασίνων του καγκελάριου Σρέντερ.

Όσο για το -καυτό για τη γερμανική λαϊκή οικογένεια- ζήτημα των ενοικίων, μετά τις αυξήσεις που επέβαλλε το καλοκαίρι η κρατιδιακή κυβέρνηση του Βερολίνου (σημ. κι εκεί συγκυβερνούν σοσιαλδημοκράτες, οι πράσινοι κι η οπορτουνιστική Λίνκε), η κυβέρνηση Σολτς εμφανίζει ως κατόρθωμα ότι θα παραταθούν οι ίδιες τιμές στα ενοίκια, ενώ δηλώνει προκλητικά ότι η αύξηση των ενοικίων σε ιδιαίτερα δύσκολες αγορές κατοικιών θα περιοριστεί(!) στο 11% για μια περίοδο τριών ετών. 
Ταυτόχρονα, το κυβερνητικό πρόγραμμα αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα για ένα ακόμα μεγάλο “φαγοπότι“ των κατασκευαστικών ομίλων. 
Τέτοιο αποτελεί η κατασκευή 400.000 κατοικιών κάθε χρόνο με τα ¾ των κατοικιών αυτών να τα αναλαμβάνουν απευθείας οι ίδιοι οι όμιλοι με το αζημίωτο βέβαια και τις υπόλοιπες 100.000 το δημόσιο. 
Και στις δυο περιπτώσεις ο λαός θα κληθεί να πληρώσει πανάκριβα τις νέες “πράσινες“ και ενεργειακές προδιαγραφές.

Για τα νέα ζευγάρια και τα παιδιά οι προηγούμενες παροχές συγχωνεύονται προς τα κάτω σε ένα “βασικό επίδομα παιδιού“, ενώ μεθοδεύεται η απελευθέρωση της ναρκωκουλτούρας με το να επιτρέπεται η πώληση κάνναβης σε ενήλικους. 
Κι αν δεν φτάνει η “ναρκωκαταστολή“, προβλέπεται και η συμβατική εκδοχή της κατασταλτικής πολιτικής μέσα από μια “Επιτροπή Ελευθερίας“ που συστήνει ότι θα συμβουλεύει σχετικά με τη μελλοντική νομοθεσία για την ασφάλεια και θα αξιολογεί τους περιορισμούς της ελευθερίας.

Με δυο λόγια καμιά αναμονή, αυταπάτη και προσμονή σε όλα τα επίπεδα κι από αυτήν την κυβέρνηση. 
Η εναλλαγή μεταξύ δήθεν “προοδευτικής“ και “συντηρητική“ εκδοχής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας αποτελεί καραμπινάτη εξαπάτηση του λαού και στη Γερμανία και στην Ελλάδα, όπως και παντού. 
Η ελπίδα είναι στην ανασύνταξη του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, στο δυνάμωμα των εργατικών ταξικών αγώνων και τη συμπόρευση με το Κομμουνιστικό Κόμμα για τα σύγχρονα δικαιώματα στο ύψος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, των δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνολογίας, στο να γίνει η εργατική τάξη, με τη δική της εξουσία, πρωταγωνιστής των εξελίξεων».

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Περικοπές k στις Πιο Στοιχειώδεις Λαϊκές Ανάγκες

Σε πλήρη αντίθεση με τις απατηλές θεωρίες περί «καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους», που αναπαράγονται από όλα τα αστικά επιτελεία και στη χώρα μας, η πείρα της Γερμανίας, της «ατμομηχανής» της ΕΕ, αποδεικνύει ότι η μεγάλη καπιταλιστική ανάπτυξη, τα τεράστια πλεονάσματα στον προϋπολογισμό, η ένταση των επενδύσεων, η συνεχής αύξηση του παραγόμενου πλούτου, στο πλαίσιο του καπιταλισμού «πάνε πακέτο» με την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και την όξυνση των προβλημάτων για την πλειοψηφία των εργαζομένων και του λαού.


ΓΕΡΜΑΝΙΑ:
Περικοπές στις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες ενώ η φτώχεια εξαπλώνεται
Χαρακτηριστικά στοιχεία από την πιο ισχυρή καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ



Εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά στη Γερμανία αναγκάζονται να κάνουν περικοπές στη θέρμανση, στην κατανάλωση νερού και ηλεκτρικής ενέργειας, ακόμα και στη διατροφή...
Η φτώχεια και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο επεκτείνονται όλο και περισσότερο όχι μόνο στους άπορους, αλλά και σε κακοπληρωμένους εργαζόμενους, χαμηλοσυνταξιούχους κ.ο.κ...

Τα παιδιά των εργατικών οικογενειών αντιμετωπίζουν τεράστιους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωσή τους...

Σε πλήρη αντίθεση με τις απατηλές θεωρίες περί «καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους», που αναπαράγονται από όλα τα αστικά επιτελεία και στη χώρα μας, η πείρα της Γερμανίας, της «ατμομηχανής» της ΕΕ, αποδεικνύει ότι η μεγάλη καπιταλιστική ανάπτυξη, τα τεράστια πλεονάσματα στον προϋπολογισμό, η ένταση των επενδύσεων, η συνεχής αύξηση του παραγόμενου πλούτου, στο πλαίσιο του καπιταλισμού «πάνε πακέτο» με την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και την όξυνση των προβλημάτων για την πλειοψηφία των εργαζομένων και του λαού.

Η τάση προϋπήρχε, ωστόσο κατά τη διάρκεια της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε το 2020 και στη Γερμανία, ακόμη περισσότεροι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, άνεργοι βρέθηκαν σε δεινή θέση, αδυνατώντας να καλύψουν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.

Η γερμανική κυβέρνηση ενίσχυσε αδρά τους επιχειρηματικούς ομίλους αντί τον λαό. Ενίσχυσε με επιδοτήσεις δισ. ευρώ τους ομίλους της Υγείας για τη χασούρα που είχαν από ακυρώσεις χειρουργείων και θεραπειών, αντί να ενισχυθούν τα νοσοκομεία με κονδύλια και προσωπικό. Εξασφάλισε επιδοτήσεις στις επιχειρήσεις για να επιβάλουν εκ περιτροπής εργασία και μείωση μισθών στους εργαζόμενους.

Με μια κυνική απόφαση, η κυβέρνηση αύξησε τα προνοιακά επιδόματα «Hartz 4» κατά... 3 ευρώ (!) από τον Γενάρη του 2022, σε μόλις 449 ευρώ τον μήνα. Ενδεικτικά, 36,44 ευρώ από αυτά προορίζονται για την πληρωμή του λογαριασμού ηλεκτρικής ενέργειας. Ωστόσο, το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας ενός μονομελούς νοικοκυριού (κατανάλωση 1.500 κιλοβατώρες) ανέρχεται σε 44 - 49 ευρώ τον μήνα κατά μέσο όρο. Από το 2005, που άρχισε η εφαρμογή των διαβόητων επιδομάτων «Hartz 4», αυτά έχουν αυξηθεί κατά 30% (από 345 σε 449 ευρώ). Την ίδια περίοδο, οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας έχουν αυξηθεί κατά μέσο όρο 59%, σε ορισμένες περιπτώσεις έως και 80%...
«Είδος πολυτελείας» και τα πιο στοιχειώδη στη διατροφή

Οι νέες μεγάλες αυξήσεις των τιμολογίων στην Ενέργεια οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων.

Η πλειοψηφία των Γερμανών θα αναγκαστεί να προβεί σε περικοπές στις ατομικές δαπάνες, σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας «Forsa»: Το 44% απάντησε ότι πρέπει να περιορίσει τα έξοδά του κάπως και το 23% να τα περιορίσει πολύ.

Από τους ερωτηθέντες με χαμηλότερα εισοδήματα (λιγότερο από 1.500 ευρώ μηνιαίως), το 42% απάντησε ότι θα πρέπει να περιορίσει σημαντικά τα έξοδά του λόγω της αύξησης των τιμών της Ενέργειας. Από αυτούς το 31% θα κάνει περιορισμούς στη διατροφή. Το 24% στη θέρμανση ή την κατανάλωση νερού, το 18% στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και το 20% στη χρήση του αυτοκινήτου. Το 17% απάντησε ότι θα πρέπει να περιορίσει (επίσης) την ψυχαγωγία, το 12% τα ταξίδια και το 11% τα έξοδα ένδυσης.

Αλλά και μεταξύ των ερωτηθέντων με μεσαίο εισόδημα (1.500 έως 3.000 ευρώ), το 1/3 απαντά ότι θα πρέπει να περιορίσει ορισμένα έξοδά του.

Εν ολίγοις, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα πεινούν ή δεν θα θρέφονται σωστά, θα κρυώνουν, θα «σκέφτονται» να ανοίξουν τη βρύση και το φως ή να μετακινηθούν. Εξάλλου, όπως είχε προειδοποιήσει πριν από περίπου ένα μήνα η οργάνωση «Κοινωνική Ενωση» (VdK), στη Γερμανία τρόφιμα όπως φρούτα, λαχανικά, ξηροί καρποί, καλής ποιότητας κρέας γίνονται χρόνο με τον χρόνο είδος πολυτελείας για τους χαμηλόμισθους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους.

Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν στη Γερμανία κατά 4,6% τον Αύγουστο σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα πέρυσι, ενώ οι τιμές των λαχανικών αυξήθηκαν κατά 9%. Ειδικά η πράσινη σαλάτα και οι ντομάτες έχουν ακριβύνει σχεδόν κατά 40%.
Μια «νέα κατηγορία φτωχών»

Οργανώσεις όπως η «Κοινωνική Ενωση», καθώς και αναλυτές κοινωνιολόγοι σε γερμανικά ΜΜΕ, κάνουν λόγο για μια «νέα κατηγορία φτωχών» στις δυτικές βιομηχανικές χώρες. Δηλαδή η διατροφική ανεπάρκεια και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο δεν αφορούν μόνο όσους εξαρτώνται από τα προνοιακά επιδόματα («Hartz 4»), αλλά και χαμηλόμισθους υπαλλήλους με «κανονική» δουλειά, μετανάστες, χαμηλοσυνταξιούχους, ακόμη και «καλές» οικογένειες, άτομα με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και ολοένα και περισσότερους ηλικιωμένους.

Αυτή η τάση φαίνεται και στην κοινωνική σύνθεση όσων προσφεύγουν στις 950 «Τράπεζες Τροφίμων» της Γερμανίας, που μοιράζουν τρόφιμα σε πάνω από 1,6 εκατ. ανθρώπους. Ξεκινώντας στην πανδημία και την οικονομική κρίση και συνεχίζοντας μέχρι σήμερα, τις «τράπεζες τροφίμων» τις επισκέπτονται όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε εκ περιτροπής εργασία (+35%), δικαιούχοι επιδόματος ανεργίας, φοιτητές και φυσικά συνταξιούχοι.

Ενδεικτικά οι 46 «τράπεζες τροφίμων» στο Βερολίνο προμηθεύουν σήμερα με τρόφιμα πάνω από 130.000 κατοίκους, περίπου 5.000 περισσότερους σε σχέση με πριν από την πανδημία. Ολο και περισσότεροι είναι συνταξιούχοι, καθώς η σύνταξη δεν φτάνει, αλλά και φοιτητές που έχασαν τα «μίνι τζομπς» (mini job) των 450 ευρώ.

«Η σύνταξη των 780 ευρώ δεν είναι αρκετή για να τα βγάλεις πέρα. 450 ευρώ πηγαίνουν στο ενοίκιο», λέει στην εφημερίδα «Bild» ο 67χρονος Γκ. Μπρίμερ, ο οποίος ως εκπαιδευτικός στην εκπαίδευση ενηλίκων είχε μισθό 2.300 ευρώ μεικτά και σήμερα επισκέπτεται τακτικά την «τράπεζα τροφίμων» της Λειψίας.
Καθοριστικοί ταξικοί φραγμοί για την πρόσβαση στα πανεπιστήμια

Οταν ένα παιδί ζει σε οικογένεια που δυσκολεύεται να εξασφαλίσει επαρκή και υγιεινή διατροφή, να πληρώσει το ενοίκιο, να ζεστάνει το σπίτι της, να αγοράσει βιβλία, να πάει θέατρο ή να ταξιδέψει, πόσο πιθανό είναι να προχωρήσει σε πανεπιστημιακές σπουδές;

Η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου για εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά στη Γερμανία αναμένεται να κάνει ακόμα πιο αξεπέραστα τα μεγάλα ταξικά εμπόδια που συναντούν εδώ και χρόνια στο γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα τα παιδιά των εργατικών οικογενειών.

Χαρακτηριστικά για την κατάσταση που έχει ήδη διαμορφωθεί από τα προηγούμενα χρόνια είναι όσα καταγράφονται στην πρόσφατη σχετική μελέτη των ερευνητικών ιδρυμάτων «Stifterverband der Wirtschaft fur die Wissenschaft» και «McKinsey» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Handelsblatt».

Ετσι, από τους 100 μαθητές δημοτικού οι οποίοι προέρχονται από εργατικές οικογένειες στη Γερμανία, μόνο 27 φτάνουν στο πανεπιστήμιο.

Αντίθετα, στο πανεπιστήμιο φτάνουν τα 79 από τα 100 παιδιά πτυχιούχων πανεπιστημιακού επιπέδου, που συνήθως έχουν και μεγαλύτερο εισόδημα. Δηλαδή τα παιδιά των γονιών με ακαδημαϊκή μόρφωση έχουν τρεις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να σπουδάσουν και να πάρουν πτυχίο πανεπιστημίου.
«Τα περισσότερα παιδιά από μη ακαδημαϊκές οικογένειες εξακολουθούν να αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν τα ψυχικά, πολιτιστικά και οικονομικά εμπόδια μιας εκπαιδευτικής σταδιοδρομίας», αναφέρεται.

Ολα αυτά συμβαίνουν σε μια από τις πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες του κόσμου, της οποίας το εκπαιδευτικό σύστημα - βαθιά ταξικό - αποτελεί πρότυπο για άλλα καπιταλιστικά κράτη, όπως η Ελλάδα. Πρότυπο... «απεγκλωβισμού» των μαθητών (των πιο φτωχών οικογενειών) από τα πανεπιστήμια, για να θυμηθούμε και τα λόγια της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως. Μάλιστα ο διαχωρισμός των παιδιών για «τεχνική» και «γενική εκπαίδευση» στη Γερμανία γίνεται στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών. Στη συνέχεια οι πιθανότητες για ένα παιδί της «τεχνικής» εκπαίδευσης να συνεχίσει με ανώτατες σπουδές είναι ελάχιστες.

Ανησυχία για τα «χαμένα ταλέντα» που θα είναι χρήσιμα για την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας εξέφρασε ο Φόλκερ Μέιερ - Γκούκελ, αντιπρόεδρος της «Stifterverband der Wirtschaft fur die Wissenschaft» και προέτρεψε τη νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση «να κάνει τα πάντα για να διευρύνει περαιτέρω τις ίσες ευκαιρίες στην Εκπαίδευση σε ευρεία έκταση».

Οπως είπε, «η Γερμανία χρειάζεται όλα της τα ταλέντα, αλλά μόνο το 15% των νέων από εργατικές οικογένειες μπορούν να βασιστούν πλήρως στους γονείς τους για να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές τους. Γι' αυτό και απαιτείται μια ευρεία μεταρρύθμιση του BafoG», του νόμου επιδομάτων σπουδών και επαγγελματικής κατάρτισης, ο οποίος ουσιαστικά παρέχει δάνεια σε φοιτητές, που πρέπει να αποπληρωθούν...
Ε. Μ.
www.rizospastis.gr

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2021

ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;; #ΔΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ !!!




  
   

ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;;
#ΔΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ
↳- ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΨΙΧΟΥΛΑ: (2019) 51% ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ 900 €
↳- "ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ" ΑΠ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΑ 55 € !!!
↳- ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΩΣ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ:
↳-ΣΧΕΔΟΝ 1 ΕΚΑΤ. ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 65 ΕΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ
↳-ΤΟ 2032 ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑ 70 ΑΠ ΤΑ 67 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η πείρα από την «ατμομηχανή» της ΕΕ ξεσκεπάζει την προπαγάνδα της ελληνικής κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων

Από παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στην άνοδο των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης


Από παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στην άνοδο των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης
Στο φόντο του νομοσχεδίου που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής Ασφάλισης, συνεχίζοντας την αντιασφαλιστική επίθεση όλων των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία δύο εξελίξεις των τελευταίων ημερών από τη Γερμανία, που φέρνουν στο προσκήνιο τις συνέπειες των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων των τελευταίων δεκαετιών στην ισχυρότερη οικονομία της ΕΕ, αναδεικνύοντας τι σημαίνουν πραγματικά για τον λαό οι περιβόητες «βέλτιστες πρακτικές» του κεφαλαίου.
Μέσα σε λίγες μέρες λοιπόν:
-- Το Επιστημονικό Συμβουλευτικό Συμβούλιο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών πρότεινε αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 68 έτη έως το 2042.
-- Γερμανικοί ασφαλιστικοί κολοσσοί ανακοίνωσαν ότι σταματούν να «παρέχουν» τα επιδοτούμενα από το κράτος προγράμματα ιδιωτικής συνταξιοδότησης, αξιώνοντας ακόμα μεγαλύτερη «ελευθερία» στο τζογάρισμα των εισφορών των εργαζομένων, σε προϊόντα υψηλότερου «επενδυτικού ρίσκου». Ως αποτέλεσμα αυτής της κίνησης, εκατομμύρια «δικαιούχοι» κινδυνεύουν να βρεθούν «ξεκρέμαστοι», να μη λαμβάνουν ούτε αυτό το πενιχρό συμπλήρωμα σύνταξης μετά από δεκαετίες πληρωμένων εισφορών.
Το σταδιακό γκρέμισμα της δημόσιας υποχρεωτικής Ασφάλισης τις τελευταίες δεκαετίες και η «απελευθέρωση» της αγοράς εργασίας, με τη δραστική μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού «κόστους», ανέδειξαν τη Γερμανία σε «ατμομηχανή της Ευρώπης» τη δεκαετία 2000 - 2010, ενίσχυσαν την κερδοφορία του κεφαλαίου και άφησαν «σκληρό» αποτύπωμα για τον λαό.

Σήμερα στη Γερμανία εκατομμύρια συνταξιούχοι μετά από 35 και 40 χρόνια ασφαλισμένης εργασίας δεν εξασφαλίζουν ούτε ένα στοιχειώδες βιοτικό επίπεδο, ζουν στην εξαθλίωση ή απειλούνται από τη φτώχεια. Και είναι βέβαιο ότι στο μέλλον ο αριθμός των φτωχών συνταξιούχων θα αυξηθεί.
Η «φτώχεια στα γηρατειά» έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στην πιο ισχυρή καπιταλιστική οικονομία της Ευρώπης, ενώ η κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών / Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD) εφαρμόζει από φέτος το μέτρο της λεγόμενης «βασικής σύνταξης» με επιδόματα - κοροϊδία, ώστε τμήμα των πιο εξαθλιωμένων συνταξιούχων - μετά από ασφαλιστικές εισφορές τουλάχιστον 35 χρόνων - να προσεγγίζει τουλάχιστον το επίσημο όριο της φτώχειας.
Στα τέλη του 2019 το 17% των συνταξιούχων στη Γερμανία, δηλαδή περίπου 3,5 εκατ. συνταξιούχοι (με μετριοπαθείς εκτιμήσεις), ήταν βυθισμένοι στη φτώχεια ή απειλούνταν από φτώχεια. Το 2036 το ποσοστό τους εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 21,6%, χωρίς να συνυπολογίζονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι λίγο πάνω από το όριο της φτώχειας.
Δεκαετίες αντιασφαλιστικής επίθεσης
Οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις ξεκίνησαν αμέσως μετά την «επανένωση», δηλαδή την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής σε όλη τη Γερμανία.
Το 1992 - '93 καταργήθηκε από το γερμανικό κράτος «για οικονομικούς λόγους» η λεγόμενη «σύνταξη ανάλογα με το ελάχιστο εισόδημα», ένα μέτρο «προστασίας» για τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Επειτα άρχισαν να ανεβαίνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αρχικά για τις γυναίκες, και εισήχθησαν εξαιρέσεις στην πρόωρη συνταξιοδότηση.
Η σύνταξη «Riester» εισήχθη το 2002 και πήρε το όνομά της από τον τότε σοσιαλδημοκράτη υπουργό Εργασίας της κυβέρνησης Σρέντερ. Με την εν λόγω «μεταρρύθμιση» επιβλήθηκε μερική ιδιωτικοποίηση της συνταξιοδότησης. Τα επόμενα χρόνια το γερμανικό ασφαλιστικό σύστημα στηρίχτηκε στους «τρεις πυλώνες» (βασική / «νόμιμη» σύνταξη - επαγγελματική - ιδιωτική), με τις γερμανικές κυβερνήσεις να «προτρέπουν» τους ασφαλισμένους για ακόμα περισσότερη «ατομική πρόνοια» και «προσωπική ευθύνη».
Με τη γνωστή επίκληση στη «βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος», η τότε σοσιαλδημοκρατική γερμανική κυβέρνηση μείωσε το συνταξιοδοτικό επίπεδο της «νόμιμης» σύνταξης. Για να «αντισταθμιστεί» το χάσμα, οι ασφαλισμένοι καλούνταν να επιδιώξουν ιδιωτική ή/και επαγγελματική σύνταξη, καθώς «στο μέλλον, η νόμιμη σύνταξη δεν θα είναι πλέον επαρκής για τη διατήρηση του συνηθισμένου βιοτικού επιπέδου στα γηρατειά» και «απαιτείται υπεύθυνη (ατομική) δράση για τις παροχές γήρατος».
Στο μεταξύ, και πάλι στο όνομα της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος, το επίπεδο της σύνταξης που καταβάλλεται από κράτος / ασφαλιστικά ταμεία μειώνεται σταδιακά και σήμερα βρίσκεται στο 48% του μέσου εισοδήματος, από 55,1% το 1990, ενώ μειώνεται και το μέσο εισόδημα. Σύμφωνα με στοιχεία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, το 2019 το 51% των συνταξιούχων έλαβαν ως βασική / «νόμιμη» σύνταξη λιγότερα από 900 ευρώ, δηλαδή κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας.
Τα τελευταία 10 χρόνια, όποιος συνταξιούχος δεν είχε πολύ υψηλό μισθό και είναι αναγκασμένος να μένει στα ψίχουλα της πετσοκομμένης βασικής σύνταξης, ζει στην εξαθλίωση. 
Αλλωστε, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, οι κάθε είδους ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η διόγκωση του ποσοστού των χαμηλόμισθων εργαζομένων στέρησαν από εκατομμύρια ανθρώπους τη δυνατότητα να αποκτήσουν επαρκώς υψηλά συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Η ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης «δείχνει τα δόντια της»
Η σύνταξη «Riester» υποτίθεται ότι «υποστήριζε» τους εργαζόμενους στη μηνιαία πληρωμή ενός ιδιωτικού συνταξιοδοτικού προγράμματος και «αντισταθμίζει» τις περικοπές στη «νόμιμη» συνταξιοδοτική ασφάλιση (σύνταξη ανάλογα με τις εισφορές και τα χρόνια εργασίας). 
Οι κρατικές επιδοτήσεις (επιτοκίων κ.ά.) και τα κέρδη για τις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες ήταν τεράστια, ενώ μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι «έσπρωχναν» τους εργαζόμενούς τους προς την ιδιωτική και επαγγελματική ασφάλιση.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, η ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης δείχνει σήμερα τα δόντια της στους εργαζόμενους και τους ασφαλισμένους και στη Γερμανία. Εκατομμύρια χαμηλόμισθοι μένουν με τα ψίχουλα της βασικής / «νόμιμης» σύνταξης, καταδικασμένοι σε φτώχεια μετά από δεκαετίες δουλειάς. Παράλληλα, οι «δικαιούχοι» της μεταρρύθμισης «Riester» κινδυνεύουν να βρεθούν «ξεκρέμαστοι» επειδή ασφαλιστικές εταιρείες - κολοσσοί σταματούν το πρόγραμμα συνταξιοδότησης, αναζητώντας πεδία ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας.
Δυο από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες της Γερμανίας, η θυγατρική της «Deutsche Bank», DWS και η «Union Investment», ανακοίνωσαν ότι αναστέλλουν το πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης «Riester», ενώ και άλλες εταιρείες έχουν προαναγγείλει ουσιαστικά την αναστολή του.
Η DWS δικαιολόγησε την απόφασή της με το «περιβάλλον της κεφαλαιαγοράς» και τα «χαμηλά επιτόκια» που «επιβαρύνουν τις αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης», καθώς τα κεφάλαια επενδύονται «σχεδόν αποκλειστικά σε συντηρητικά και αρνητικά ομόλογα».
Η θυγατρική της Deutsche Bank «διαμαρτύρεται» ότι «δεν υπάρχει περιθώριο για επενδύσεις σε μετοχές υψηλής ευκαιρίας και αξίας», δείχνοντας πού οδηγεί το «τζογάρισμα» των εισφορών και των συντάξεων, με τους ασφαλισμένους να υποχρεώνονται από τις πενιχρές βασικές συντάξεις και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς να ρίχνονται σε όλο και πιο επικίνδυνο τζογάρισμα του μόχθου τους...
Η DWS ισχυρίζεται πως δεν θα δέχεται πλέον νέες συμβάσεις ιδιωτικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης μέχρι να υπάρξει κάποια κυβερνητική παρέμβαση που να διασφαλίζει την κερδοφορία της, ενώ τα περίπου 665.000 συμβόλαια του χαρτοφυλακίου «Riester» θα παραμείνουν «αμετάβλητα».
Από την πλευρά της, η «Union Investment», με περίπου 2 εκατ. συμβόλαια - «Riester», προσφέρει από τον Ιούλη νέα συμβόλαια για ιδιωτική παροχή γήρατος με ελάχιστη διάρκεια 20 ετών, «αλυσοδένοντας» πιο σφιχτά τους ασφαλισμένους και τις εισφορές τους.
Εξαιτίας των χαμηλών μισθών, του υψηλού κόστους και των πενιχρών αποδόσεων, η «επιδοτούμενη ιδιωτική παροχή γήρατος στη Γερμανία» παρουσιάζει μια εικόνα στασιμότητας.
Σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Εργασίας, ο αριθμός των συμβολαίων ιδιωτικής ασφάλισης «Riester» παραμένει στάσιμος από το 2013 σε περίπου 16 εκατ. Μάλιστα, το 1/5 αυτών των συμβολαίων είναι ήδη «αδρανές», δηλαδή δεν καταβάλλονται πλέον εισφορές.
«Συμπληρωματική» σύνταξη... 55 ευρώ!
Παρά τις «γκρίνιες» των επιχειρηματικών ομίλων, τα κέρδη από τις κρατικές επιδοτήσεις για τις ασφαλιστικές εταιρείες, τις τράπεζες και τις κεφαλαιουχικές εταιρείες είναι μεγάλα. Κατά μέσο όρο, 1 στα 4 ευρώ που καταβάλλεται σε σύμβαση «Riester» χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση του «κόστους».

Από την άλλη, για τους συνταξιούχους «οι αποδόσεις των συμβάσεων Riester είναι πολύ χαμηλές», σημειώνεται στον γερμανικό Τύπο, και «αναμένεται να είναι ακόμη πιο πενιχρές τα επόμενα χρόνια, επειδή ο ασφαλιστικός κλάδος μείωσε περαιτέρω το εγγυημένο επιτόκιο».
Οσοι εργαζόμενοι πλήρωναν συμβόλαια ιδιωτικής συνταξιοδότησης «Riester» από το 2002 και τώρα λαμβάνουν σύνταξη, «συχνά διαπιστώνουν με έκπληξη πόσο μικρή είναι αυτή η συμπληρωματική σύνταξή τους».
Σύμφωνα με πληροφορίες από την κεφαλαιουχική εταιρεία «Volksbanken», στην «Union Investment», η μέση πληρωμή των περίπου 47.000 πελατών που επί του παρόντος είναι στη φάση συνταξιοδότησης είναι... 55 ευρώ το μήνα!
Η παραπάνω πραγματικότητα αποτελεί μία ακόμα ζωντανή απόδειξη ενάντια στην απατηλή προπαγάνδα της κυβέρνησης στην Ελλάδα περί δήθεν «υψηλότερων αποδόσεων» που θα φέρει στους ασφαλισμένους η ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων.
Δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα
Την ίδια ώρα, η Επιτροπή Οικονομολόγων του υπουργείου Οικονομίας πρότεινε την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 68 έτη έως το 2042, επικαλούμενη ότι υπάρχει απειλή «ξαφνικά αυξανόμενων προβλημάτων χρηματοδότησης στη νόμιμη (σ.σ. βασική) συνταξιοδοτική ασφάλιση από το 2025».
Οι «ειδικοί» τόνισαν επίσης ότι η ηλικία συνταξιοδότησης «δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την εξέλιξη του προσδόκιμου ζωής μακροπρόθεσμα» και σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις η σύνδεση αυτή «απαιτεί» σύνταξη στα 68...
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, το κατώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνεται σταδιακά από το 2012 στα 67 χρόνια έως το 2029 ο εν λόγω όριο ισχύει ήδη για όσους έχουν γεννηθεί μετά το 1964), ενώ έντονες είναι και οι συζητήσεις να πάει στα 70 χρόνια από το 2032.

Ολο και περισσότεροι ηλικιωμένοι στη Γερμανία εργάζονται, είτε επειδή δεν μπορούν να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις για να βγουν στη σύνταξη, είτε επειδή η κρατική / «νόμιμη» σύνταξη δεν αρκεί για να ζήσουν χωρίς ιδιωτική ασφάλιση.
Χαρακτηριστικά, ενώ μόνο το 4% των άνω των 65 ετών εργάζονταν το 2009, το ποσοστό αυτό διπλασιάστηκε και ανήλθε σε 8% το 2019, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας. Σχεδόν 1 εκατ. άνθρωποι ηλικίας άνω των 65 ετών εργάζονται - περισσότεροι από 760.000 εξ αυτών στα εξευτελιστικά «mini jobs».

Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας, για περισσότερο από το 38% όσων εργάζονται μετά τα 65 το βασικό εισόδημα προέρχεται από εργασία και όχι από σύνταξη. Για το υπόλοιπο 62% η δουλειά προσφέρει κάποιο επιπλέον εισόδημα, καθώς με τη χαμηλή σύνταξη δεν μπορούν να ζήσουν.
Οι αυτοαπασχολούμενοι, ειδικότερα, ασκούν συχνά το επάγγελμά τους πέραν των 65 ετών, καθώς είναι πιο δύσκολο για αυτούς να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να λάβουν την κρατική σύνταξη...

Απ την Εφημερίδα της Εργατιάς:

Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

Τη Κουβανέζικη Ιντερφερόνη Αλφα2Β Ενδιαφέρεται να Εισάγει Γερμανική Εταιρεία. -Εδώ Πότε ?

Η Είδηση Δεν είναι απ΄τον Ριζοσπάστη που μπορεί να σας πιάσει "τρέμουλο" μη k τον διαβάσετε...
Είναι απ' το capital.gr

Αντιγράφουμε:
Το φάρμακο Ιντερφερόνη άλφα 2Β, που αναπτύχθηκε από το Κέντρο Γενετικής και Βιοτεχνολογίας (CIGB) της Κούβας, χρησιμοποιείται ήδη στην Κίνα για την καταπολέμηση του νέου κοροναϊού.
 Σύμφωνα με τον δρα Εουλόχιο Πιμεντέλ Βάσκες, γενικό διευθυντή του CIGB, το φάρμακο έχει την ιδιότητα να σταματά τον πολλαπλασιασμό του ιού εντός των κυττάρων και έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την θεραπεία διαφόρων τύπων καρκίνου, ηπατίτιδας Β, AIDS και δαγκείου πυρετού. Στην Κούβα χρησιμοποιείται για πάνω από 30 χρόνια. 
Η Ντίνα Πφάιφερ, η οποία ανήκει στο ιατρικό προσωπικό τoυ Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, είναι εντούτοις επιφυλακτική: "Είναι αδύνατο να σχολιάσουμε τις δυνατότητες θεραπείας της ιντερφερόνης χωρίς κλινικές μελέτες", δήλωσε στην Deutsche Welle.
Ωστόσο, η κουβανική κυβέρνηση διαπραγματεύεται αυτή την στιγμή με διάφορες χώρες που ενδιαφέρονται για τη χρήση ιντερφερόνης άλφα-2b. Και η γερμανική εταιρεία Profümed βρίσκεται επίσης σε επαφή με την κουβανική εταιρεία BioCubaFarma για την εξαγωγή της ιντερφερόνης άλφα 2Β στη Γερμανία. 
Προς το παρόν δεν έχουν δοθεί από γερμανικής πλευράς η άδεια εισαγωγής και η έγκριση του φαρμάκου.
ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ

Αλήθεια -θα θέλαμε να μάθουμε- 
Τώρα Τι λένε οι επίσημοι "καλοθελητές" που παρεμβαίνουν  και μπλοκάρουν τις δημοσιεύσεις μας στο fb ? 
Θα Συνεχίσουν να παρεμβαίνουν και να κάνουν αναφορές περί ψευδών ειδήσεων ?

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020

ΚΟΥΒΑ ή ΓΕΡΜΑΝΙΑ -ΘΑ ΕΣΤΕΛΝΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ?

ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ή ΣΤΗΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΥΒΑ 
-Όταν η Γερμανία υποκλίνεται στην Κούβα:
Η Γερμανία αποτελεί ως γνωστόν τη καπιταλιστική ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη χώρα που καθοδηγεί και χαράζει την οικονομική πολιτική της. 
Η Κούβα, αντίθετα, για πολλούς Γερμανούς θεωρείται ως ένα τριτοκοσμικό, δικτατορικό, ανελεύθερο και λυμφατικό κράτος, αφού στη διακυβέρνησή της από το 1959 ηγούνται οι κομμουνιστές.

Η πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι ακριβώς αυτή, αφού αν θέλει κανείς να συνειδητοποιήσει την αλήθεια, θα πρέπει να κοιτάξει εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αποδεικνύουν την φροντίδα ενός κράτους για τους πολίτες του. Ένα από αυτά είναι και η εκπαίδευση.

Σύμφωνα με τη μελέτη της PISA για το 2018, που δημοσιεύτηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 2019, η Γερμανία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στο εκπαιδευτικό της σύστημα. 
Μάλιστα, σε σύγκριση με την ίδια μελέτη για το 2015, η Γερμανία έχει κάνει βήματα προς τα πίσω.

Αντίθετα, το εκπαιδευτικό σύστημα της Κούβας θεωρείται ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. 
«Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα της Λατινικής Αμερικής δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλής ποιότητας, όταν μιλάμε με παγκόσμιους όρους εκτός από αυτό της Κούβας. Το σχολικό της σύστημα παρουσιάζει αυξημένες ή τουλάχιστον κατάλληλες παραμέτρους: ισχυρό ακαδημαϊκό ταλέντο, υψηλούς μισθούς και υψηλή επαγγελματική αυτονομία. Έτσι χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά»», επισήμαινε η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας το 2016.
Παράλληλα, η Κούβα διαθέτει σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά αλφαβητισμού στον κόσμο (γύρω στο 99%), ενώ σε έκθεσή της το 2011 η Unesco ανέφερε πως οι κουβανοί πολίτες απολαμβάνουν το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής, κάτι που κατατάσσει τη χώρα τους στην 14η θέση διεθνώς. 
Μάλιστα, το 2013, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επισήμανε πως «η Κούβα έχει καταφέρει να εκπληρώσει πολλούς από τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας του ΟΗΕ».
Την ίδια στιγμή, στη Γερμανία 6,2 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν σοβαρές δυσκολίες στη γραφή και την ανάγνωση, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα LEO του Πανεπιστημίου του Αμβούργου.

Η σημασία της επιτυχίας της Κούβας μεγαλώνει αν σκεφτεί κανείς τους διαχρονικούς περιορισμούς, το εμπάργκο και τη λυσσαλέα πολεμική που έχει δεχθεί το νησί της Καραϊβικής από τους υπέρμαχους του φιλελευθερισμού, από τις ΗΠΑ και τις γύρω σφαίρες επιρροής της. Η Κούβα, όμως, άντεξε κόντρα σε όλους και σε όλα, καταφέρνοντας να ατενίζει το μέλλον της με ακόμη περισσότερη αισιοδοξία.


Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία, στην εισαγωγική παράγραφο της έκθεσης PISA για το 2018 αναφέρει πως «η ποιότητα των σχολείων σήμερα θα ενδυναμώσει την ισχύ των οικονομιών αύριο», φράση που φανερώνει την ανησυχία του και τον προβληματισμό του όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά για την πορεία ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν γένει.

Εμείς, από τη δική μας οπτική γωνία, θα συμφωνήσουμε εν μέρει μαζί του, πως η ποιότητα των σχολείων αποτελεί μια σημαντική παράμετρο για την εξέλιξη ενός κράτους, προσθέτοντας πως η διαφορά ανάμεσα σε αυτά που η Γερμανία και η Κούβα προκρίνουν ως σημαντικά, ως ουσιώδη και αναπόσπαστα μέρη της ματιάς που επιλέγουν να διατηρούν απέναντι στον τρόπο που οραματίζονται τον κόσμο και τις μελλοντικές κοινωνίες, δεν μπορούν παρά να τροφοδοτήσουν γενικότερες αλλαγές τα επόμενα χρόνια, επαναστάσεις, λαϊκές εξεγέρσεις και προσπάθειες κοινωνικής απελευθέρωσης.

Άλλωστε, η Κούβα δεν πρωτοπορεί μόνο στον τομέα της εκπαίδευσης, αλλά έχει κατορθώσει σπουδαία πράγματα και στην υγεία. 
Έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που εξάλειψε την μετάδοση του AIDS και της σύφιλης από τη μητέρα στο παιδί, έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας διεθνώς και ανακάλυψε το πρώτο θεραπευτικό εμβόλιο για ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα. 
Όλα αυτά στις λεγόμενες προηγμένες χώρες, που διαθέτουν περισσότερους πόρους από την Κούβα, θα έπρεπε να έχουν λυθεί προ πολλού, αλλά συνεχίζουν να παραμένουν θέματα που χρήζουν διερεύνησης και απαντήσεων. 
Ο λόγος πίσω από αυτό κρύβεται στην ίδια την οργάνωση του κράτους τους και της παραγωγής τους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το κέρδος και όχι με την ικανοποίηση των διευρυμένων σύγχρονων ανθρώπινων αναγκών.
Γιατί, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως «στο τέλος πάντα νικούν οι Γερμανοί», το παράδειγμα της Κούβας δείχνει πως και οι «μικρές» ομάδες μπορούν να τα καταφέρουν, αν παρά τα λάθη και τις αδυναμίες τους, συνεχίζουν απαρέγκλιτα να βαδίζουν στον δρόμο του αγώνα που εμπεριέχει στα σπλάχνα του τις κινητήριες δυνάμεις της ελπίδας, της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης, υπερασπιζόμενες την έννοια του ανθρώπου
 έτσι όπως την έθετε ο Τσε Γκεβάρα:
 «ο άνθρωπος πρέπει να περπατάει με το κεφάλι απέναντι στον ήλιο. Και ο ήλιος πρέπει να κάψει το μέτωπο και καίγοντάς το να το σφραγίσει με τη σφραγίδα της τιμής. Όποιος περπατάει σκυφτός, χάνει αυτήν την τιμή».

Αλίευση από Κατιούσα Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Tους NεοΝΑΖΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΣΕ ΚΡΑΤΙΚΉ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ:

..την ναζιστική δολοφονική οργάνωση NSU, η οποία 2000-2007 δολοφόνησε 8 τουρκικής κι 1 ελληνικής καταγωγής μετανάστη καθώς και μια Γερμανίδα αστυνομικό...

Η Υπηρεσία Συνταγματικής Προστασίας του ομόσπονδου κρατιδίου της Θουριγγίας χρηματοδότησε εμμέσως την ναζιστική δολοφονική οργάνωση NSU, η οποία στο διάστημα 2000 ως 2007 δολοφόνησε οχτώ τουρκικής κι έναν ελληνικής καταγωγής μετανάστη καθώς και μια Γερμανίδα αστυνομικό.
Σύμφωνα με την κατάθεση του τέως πληροφοριοδότη και γνωστού νεοναζιστή της Θουριγγίας, Τίνο Μπραντ, που εκτίει ποινή για κακοποίηση ανηλίκου, στην εξεταστική επιτροπή της τοπικής βουλής της Βάδης-Βυττεμβέργης, ο ίδιος λάμβανε για τις υπηρεσίες του χρήματα, τα οποία εν μέρει δώριζε στην τρομοκρατική οργάνωση, εν γνώσει της υπηρεσίας.
Η επιτροπή διερευνά τις διασυνδέσεις της NSU στο κρατίδιο, και βάσει του προέδρου της, πριν αρχίσει τη συνεδρίαση ο πρόεδρος και τα μέλη της έλαβαν απειλητικά μηνύματα.
Το ίδιο συνέβη και με έναν από τους μάρτυρες που είχαν κληθεί στην επιτροπή: 
Ένα ηγετικό στέλεχος της νεοναζιστικής σκηνής στην πόλη Ρούντολσταντ της Θουριγγίας βρήκε στον περιβάλλοντα χώρο του τη σφαίρα ενός όπλου, δηλώνοντας ασθένεια και λαμβάνοντας αναβολή κατάθεσης για τις 5 Μαρτίου.
Η αστυνομία ενέτεινε τους ελέγχους στις εισόδους της βουλής κι απέκλεισε το υπόγειο γκαράζ για να το ερευνήσει.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Υπηρεσία Συνταγματικής Προστασίας εμπλέκεται στην προστασία νεοναζιστικών κύκλων.
Η αποκάλυψη της δράσης της NSU* συνοδεύτηκε από καταστροφή στοιχείων από ορισμένους υπαλλήλους της υπηρεσίας, κάτι που το 2012 οδήγησε σε παραίτηση του τότε διευθυντή της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Συνταγματικής Προστασίας, αλλά και τον προϊσταμένων των τοπικών υπηρεσιών Θουριγγίας, Σαξωνίας και Βερολίνου.
Τουλάχιστον ύποπτος ήταν και ο ρόλος ενός συνεργάτη της Υπηρεσίας Συνταγματικής προστασίας της Έσσης, του Αντρέας Τέμε, με βεβαιωμένα ακροδεξιό παρελθόν, ο οποίος βρισκόταν στο Ίντερνετ καφέ του Χαλίτ Γιοζγκάτ, όταν δολοφονήθηκε από την οργάνωση, παρότι αρχικά ισχυρίστηκε ότι το είχε αφήσει ένα λεπτό πριν τη δολοφονία, ενώ αργότερα αποκαλύφθηκε ότι το ίδιο απόγευμα επικοινώνησε τηλεφωνικά με γνωστό ακροδεξιό της περιοχής, ενώ στο σπίτι του είχαν βρεθεί ακροδεξιά έντυπα και όπλα.
Κατέθεσε πολλές φορές στη δίκη της NSU, αλλά το αρμόδιο Ανώτερο Δικαστήριο του Μονάχου έκρινε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για δίωξη.
 Πριν λίγους μήνες, η Υπηρεσία της Έσσης ανακοίνωση ότι στο διάστημα 1992 ως 2012 “δεν είχε εξετάσει προσεχτικά τα ίχνηακροδεξιάς δράσης.
Ωστόσο η σχετική αναφορά 
τέθηκε-εν μέσω έντονης κριτικής από τον τύπο- σε απόρρητο για τα επόμενα 120(!) χρόνια, διάστημα που στη Γερμανία συνηθίζεται μόνο για υποθέσεις κατασκοπίας.

*Για την Ιστορία:
  03.07.2016

«Εμάς αντιμετώπιζαν ως εγκληματίες»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Τα τρία βασικά μέλη της νεοναζιστική οργάνωσης NSU. Η σύλληψη της Μπεάτε Τσέπε (αριστερά) άνοιξε το δρόμο για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
«Οι Αρχές προσπάθησαν στην αρχή να παρουσιάσουν στο κοινό τα θύματα ως εγκληματίες. Οι συγγενείς τους αντιμετωπίστηκαν ως ύποπτοι. Κι εγώ πιέστηκα από ανακριτές να ομολογήσω ότι είχα σκοτώσει τον άνδρα μου». Εντεκα χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία του Θεόδωρου Βουλγαρίδη στο Μόναχο και η πρώην σύζυγός του, Υβόννη Βουλγαρίδη, ακόμη περιμένει την απονομή δικαιοσύνης.
Οι εξαντλητικές ανακρίσεις στα πρώτα στάδια της έρευνας και η διασπορά φημών στα γερμανικά ΜΜΕ είχαν δηλητηριάσει την κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα η ίδια να χάσει τη δουλειά της και οι κόρες της να στιγματιστούν στο σχολείο. 
Ακόμη και όταν αποκαλύφθηκε ότι για τη δολοφονία ευθύνονταν τα μέλη νεοναζιστικής οργάνωσης, η περιπέτεια της οικογένειας Βουλγαρίδη δεν τελείωσε. «Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη όλοι όσοι ευθύνονται, ακόμη και μέλη των Αρχών», λέει σε συνέντευξή της στην «Κ» η κ. Βουλγαρίδη.
Τι αναφέρει η Εισαγγελία
Σύμφωνα με την Εισαγγελία του Μονάχου, το απόγευμα της 15ης Ιουνίου 2005 οι Ούβε Μούντλος και Ούβε Μπένχαρτ, μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, μπήκαν στο κλειδαράδικο του Βουλγαρίδη και τον εκτέλεσαν με τρεις σφαίρες στο κεφάλι. Το φονικό όπλο, ένα πιστόλι Ceska 83, είχε ήδη χρησιμοποιηθεί σε έξι προηγούμενους φόνους ανδρών τουρκικής καταγωγής που παρέμεναν ανεξιχνίαστοι.
Μέχρι και το 2011 οι έρευνες των Αρχών κύκλωναν τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο των θυμάτων ή αποδίδονταν στην τουρκική μαφία. Το ρατσιστικό κίνητρο και η πιθανή δράση νεοναζί δεν είχαν εξεταστεί.
Η κ. Βουλγαρίδη ανακρινόταν συστηματικά επί τρεις ή τέσσερις ώρες, η αστυνομία είχε ρωτήσει τη 15χρονη κόρη της εάν ο πατέρας της ήταν έμπορος ναρκωτικών και εάν την κακοποιούσε.
«Παρόμοια αντιμετώπιση είχαν οι γυναίκες και οι συγγενείς των άλλων θυμάτων», λέει η κ. Βουλγαρίδη, που στο παρελθόν είχε μιλήσει για «θεσμικό ρατσισμό» των γερμανικών αρχών. «Θεωρώ ότι δεν θα επιτρεπόταν να συμβούν τόσοι κατά συρροή φόνοι εάν τα θύματα ήταν Γερμανοί», σημειώνει. «Η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες είχαν πληροφορίες για τους αληθινούς δράστες, τις οποίες αγνόησαν. Την ίδια στιγμή γνώριζαν ότι τα θύματα ήταν απλοί, σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι και όχι εγκληματίες. Παραπλανήθηκαν και οι πολίτες για πολιτικούς σκοπούς», προσθέτει.
Αργοί ρυθμοί
Η κ. Βουλγαρίδη σταμάτησε να είναι «ύποπτη» για τις γερμανικές αρχές το 2011, όταν αποκαλύφθηκε η δράση της οργάνωσης NSU και συνελήφθη ένα από τα βασικά μέλη της, η Μπεάτε Τσέπε. Η δίκη ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια και μέχρι σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί παρά τις εκτιμήσεις ότι θα τελείωνε τουλάχιστον το 2015.
«Εκδικάζονται δέκα διαφορετικές υποθέσεις φόνων, δύο βομβιστικές επιθέσεις και ληστείες που συνέβησαν σε περίοδο μεγαλύτερη των δέκα ετών. Οι περισσότεροι κατηγορούμενοι επέλεξαν να σιωπήσουν και συστηματικά οι συνήγοροί τους προσπαθούν να σαμποτάρουν τις διαδικασίες. Και οι Αρχές ακόμη αρνούνται να βοηθήσουν τη διαδικασία και παρακρατούν πληροφορίες», αναφέρει στην «Κ» ο Γιαβούζ Ναρίν, δικηγόρος της Υβόννης Βουλγαρίδη, που παρίσταται στη δίκη ως πολιτικώς ενάγουσα.
Ο Ναρίν δεν αποδίδει τις ενέργειες των γερμανικών αρχών στα πρώτα στάδια των ερευνών σε λάθη. «Οι ψεύτικες κατηγορίες κατά των θυμάτων διακινήθηκαν σκοπίμως, όπως σκοπίμως αποσιωπήθηκαν πληροφορίες για τους πραγματικούς δολοφόνους», σχολιάζει. 
Αρχικά η NSU είχε παρουσιαστεί στη Γερμανία σαν μια αυτόνομη συμμορία τριών ατόμων, στην οποία μετείχαν η Τσέπε με τους Μούντλος και Μπένχαρτ (των οποίων η αυτοκτονία το 2011 οδήγησε και στην εξάρθρωση της οργάνωσης). 
Οπως εξηγεί όμως ο Ναρίν, από την εξέλιξη της δίκης μέχρι στιγμής έχει αποκαλυφθεί ένα μεγάλο δίκτυο νεοναζί που υποστήριζαν τη NSU και προμήθευαν τα μέλη της με όπλα, χρήματα, πλαστά έγγραφα και εκρηκτικά, ενώ τους εξασφάλιζαν και κρησφύγετα.
Η Μπεάτε Τσέπε έχει επιλέξει να κρατήσει το στόμα της κλειστό στη δίκη.
«Βρήκαμε ακόμη ότι κάποιοι από τους πιο σημαντικούς υποστηρικτές τους ήταν παράλληλα πληροφοριοδότες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας», αναφέρει στην «Κ» ο δικηγόρος της κ. Βουλγαρίδη. «Ξέρουμε ότι πληρώνονταν αδρά για να ενημερώνουν τις Αρχές για όσα συμβαίνουν στον χώρο των νεοναζί εξτρεμιστών», λέει ο ίδιος. Οι μυστικές υπηρεσίες όμως κατέστρεψαν σχετικές αναφορές και έγγραφα μετά την εξάρθρωση της NSU. «Κάποιοι από τους πληροφοριοδότες πέθαναν υπό περίεργες συνθήκες, προτού τους ακούσουμε στο δικαστήριο. Αλλοι εξασφάλισαν νέες ταυτότητες και ζουν στο εξωτερικό», συμπληρώνει ο Ναρίν.
Ρατσιστικές επιθέσεις
Ο Θεόδωρος Βουλγαρίδης μετρούσε 32 χρόνια ως μετανάστης στο Μόναχο. Με τη Γερμανίδα σύζυγό του Υβόννη είχε συμπληρώσει 20 χρόνια γάμου πριν βγει το διαζύγιό τους. Είχαν δύο κόρες, ηλικίας 15 και 18 ετών την ημέρα του φόνου. «Είχα μεγάλες προσδοκίες στο ξεκίνημα της δίκης. Δυστυχώς παρατηρούμε ότι οι Αρχές αποτυγχάνουν στη διερεύνηση της υπόθεσης», λέει η κ. Βουλγαρίδη. «Οι ρατσιστικές επιθέσεις έχουν αυξηθεί ακόμα και μετά την αποκάλυψη της δράσης της NSU», συμπληρώνει.
Σχετική έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δείχνει μια ανησυχητική κλιμάκωση της ρατσιστικής βίας στη Γερμανία. Ενδεικτικά το 2015 τα βίαια εγκλήματα εναντίον φυλετικών, εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων αυξήθηκαν κατά 87% σε σύγκριση με το 2013. Στην ίδια έκθεση, η Διεθνής Αμνηστία είχε επισημάνει τις ανεπάρκειες και την προχειρότητα στις έρευνες για τους θανάτους του Θεόδωρου Βουλγαρίδη και των Τούρκων μεταναστών. «Ο ρατσισμός παραμένει και σήμερα σοβαρό ζήτημα στη Γερμανία και δεν πρέπει να το υποτιμούμε», επισημαίνει η κ. Βουλγαρίδη
Το δικαστήριο του Μονάχου που δικάζει την υπόθεση του NSU | ΑΠΕ-ΜΠΕ.
(Έρευνα: Ιός, Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς, ΕφΣυν, 08/02/2015)
Την ώρα που το ελληνικό δικαστικό σύστημα ετοιμάζεται να ξεκινήσει τη μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής, στη Γερμανία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη μια δίκη με κατηγορούμενους νεοναζί που έχει ξεκινήσει από τον Μάιο του 2013 στο Μόναχο και αναμένεται να διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2015.
Πρόκειται για τη δίκη της νεοναζιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης NSU (Nationalsozialistischer Untergrund, Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο Δίκτυο), στην οποία αποδίδονται δέκα δολοφονίες (οι εννιά με ρατσιστικό κίνητρο) από το 2000 μέχρι το 2007 και άλλες εγκληματικές πράξεις (εκρήξεις με πολλούς τραυματίες, εμπρησμοί, ληστείες).
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στον πυρήνα της οργάνωσης ανήκαν τρία άτομα, ο Ούβε Μπένχαρντ (Uwe Böhnhardt), ο Ούβε Μούντλος (Uwe Mundlos) και η Μπεάτε Τσέπε (Beate Zschäpe), γνωστά στελέχη της εθνικοσιαλιστικής σκηνής από τη δεκαετία του 1990. Από τους τρεις στο εδώλιο κάθεται μόνον η Τσέπε, μαζί με τέσσερις απλούς συνεργούς. Ο Μπένχαρντ και ο Μούντλος αυτοκτόνησαν τον Νοέμβριο του 2011, όταν εντοπίστηκαν από την αστυνομία μετά από μία επίθεση σε τράπεζα.
Η υπόθεση έχει πάρει χαρακτήρα σκανδάλου στη Γερμανία, γιατί επί τόσα χρόνια οι διωκτικές αρχές αρνούνταν να κατανοήσουν τα ρατσιστικά κίνητρα που όπλιζαν τα χέρια των δολοφόνων. Μετά από κάθε φόνο αναζητούσαν υπόπτους στον περίγυρο των θυμάτων, ανέκριναν με προσβλητικό τρόπο τους οικείους τους και άφηναν να εννοηθεί ότι οι δολοφονίες ήταν αποτέλεσμα «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», αποδίδοντας στους δολοφονημένους σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, με εμπόριο ναρκωτικών κ.λπ.
Οπως αποδεικνύεται σήμερα, υπήρξε εξαρχής μια ρατσιστική αντιμετώπιση της υπόθεσης, εφόσον, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία βοούσαν (ίδιο φονικό όπλο, παρόμοια μεθοδολογία, μετανάστες θύματα), η αστυνομία αδυνατούσε να φανταστεί ότι πρόκειται για εγκληματική δράση ναζιστικής ομάδας.
Μετά την τελική αποκάλυψη του NSU το 2011, το σκάνδαλο πήρε πολιτικές διαστάσεις διότι αποκαλύφθηκε ότι στον περίγυρο του δολοφονικού τρίο βρίσκονταν ποικίλοι πράκτορες (ή διπλοί πράκτορες) της περιβόητης γερμανικής μυστικής υπηρεσίας που φέρει το όνομα «Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος». Αυτό εξάλλου είναι και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της δίκης.
Με δεδομένο ότι η τριμελής ομάδα του NSU στηριζόταν επί χρόνια στη βοήθεια ομοϊδεατών της από τον ευρύτερο εθνικοσοσιαλιστικό χώρο, το στοίχημα για τη γερμανική Δικαιοσύνη είναι αν θα αποκαλυφθούν οι άμεσοι και έμμεσοι συνεργοί, καθώς και τα στελέχη της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος που κάλυπταν τη δράση του NSU, προκειμένου να μην εκτεθούν οι ίδιοι.
Αλλά η δίκη του NSU έχει ειδικό, ελληνικό ενδιαφέρον. Πρώτα πρώτα επειδή ανάμεσα στα δέκα θύματα και δίπλα σε οκτώ Τούρκους μετανάστες και μία Γερμανίδα αστυνομικό συγκαταλέγεται ο Ελληνας Θόδωρος Βουλγαρίδης, o οποίος δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του 2005 στο Μόναχο.
Θόδωρος Βουλγαρίδης, Ελληνας μετανάστης που βρέθηκε δολοφονημένος από τη νεοναζιστική NSU – ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις που έρχονται στο φως κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων του δικαστηρίου, υπάρχει ένα νήμα που συνδέει τους Γερμανούς νεοναζί με τους Ελληνες ομοϊδεάτες τους.
Τη διασύνδεση του νεοναζιστικού περίγυρου με τη Χρυσή Αυγή υποδήλωσε με προκλητικό τρόπο η παρουσία στο ακροατήριο της δίκης του NSU ενός υποστηρικτή των κατηγορουμένων, ο οποίος φορούσε μπλουζάκι υπέρ της Χρυσής Αυγής, το οποίο είχε τυπώσει η οργάνωση Freies Netz Süd, η βαυαρική νεοναζιστική ομάδα, που είχε γίνει γνωστή στην Ελλάδα όταν αποκαλύφθηκε η συνάντηση του ηγέτη της, Ματίας Φίσερ, με στελέχη της Χρυσής Αυγής (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, κ.ά.), μέσα στην ελληνική Βουλή (1.2.2013).
Ο υποστηρικτής των κατηγορουμένων με τη χρυσαυγίτικη αμφίεση ήταν ο Τομ Ρ., ο οποίος διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με τον κατηγορούμενο Αντρέ Ε. Η παρουσία του στο ακροατήριο σημειώθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2014, κατά την 76η συνεδρίαση του δικαστηρίου. Λίγους μήνες αργότερα, στις 2 Ιουλίου 2014, οι γερμανικές αρχές έθεσαν την οργάνωση Freies Netz Süd εκτός νόμου.
Εχει ενδιαφέρον ο τρόπος που αντέδρασε η Χρυσή Αυγή μετά την αποκάλυψη του NSU. Σε εκτενές δημοσίευμά της η εφημερίδα της οργάνωσης καταγράφει με «ουδέτερο» ύφος την είδηση και φροντίζει να απαλλάξει από τις ευθύνες τα στελέχη του γερμανικού «αδελφού» κόμματος NPD, στο οποίο αναζητούσαν πλέον οι διωκτικές αρχές της Γερμανίας τον κύκλο των υποστηρικτών της τρομοκρατικής ομάδας NSU: «Την 4η Νοεμβρίου [2011] η αστυνομία βρήκε μέσα σε ένα τροχόσπιτο που είχε πάρει φωτιά τα πτώματα δύο ανδρών. Οι νεκροί είχαν πυροβοληθεί και η αστυνομία πιστεύει ότι πιθανόν να αυτοκτόνησαν, αφού βρέθηκε το όχημα με το οποίο είχαν πραγματοποιήσει ληστεία σε τράπεζα της επαρχίας της Θουριγγίας. Στο τροχόσπιτο βρέθηκε το όπλο μιας δολοφονημένης από το 2007 αστυνομικού. Η γυναίκα αυτή είχε σκοτωθεί με ένα άλλο όπλο, το οποίο ταυτιζόταν με 9 δολοφονίες στο διάστημα 2000-2007. Την ίδια ημέρα ανατινάχθηκε το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούσαν οι δυο νεκροί πριν εισέλθει σε αυτό η αστυνομία, στο Τσβίκαου της γειτονικής επαρχίας της Σαξονίας. Εκεί βρέθηκε δίσκος με φωτογραφίες τριών από τους μετανάστες, αμέσως μετά τη δολοφονία τους. Μια γυναίκα που είχε επαφές με τους δύο νεκρούς, παραδόθηκε στην αστυνομία λίγες ημέρες μετά. Η αστυνομία προσπαθεί να εξακριβώσει αν η ομάδα αυτή είχε προβεί και σε άλλες ενέργειες ρατσιστικού χαρακτήρα, γεγονός που έχει δώσει αφορμή στα ΜΜΕ και την Αριστερά να επιτεθούν στους Γερμανούς Εθνικιστές» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 23.11.2011).
Ενδιαφέρον έχουν οι παρατηρήσεις της εφημερίδας από εκεί και πέρα: «Καμία σχέση δεν έχει διαπιστωθεί μεταξύ της ομάδας αυτής και του NPD. Παρόλα αυτά, η ίδια η καγκελάριος Μέρκελ και το πολιτικό κατεστημένο της δημοκρατικής Γερμανίας, έκαναν δηλώσεις περί απαγόρευσης του κόμματος, την τροποποίηση του νομικού πλαισίου σχετικά με τον Εθνικισμό, και το φακέλωμα περισσότερων από 10.000 Εθνικιστών».
Με άλλα λόγια, η εφημερίδα της οργάνωσης προσπαθεί να προκαταλάβει τις ανακρίσεις που άρχισαν οι γερμανικές αρχές από εκείνη την περίοδο. Για ποιο λόγο αυτή η βιάση; Και από πού προκύπτει η βεβαιότητα της Χρυσής Αυγής ότι δεν εμπλέκονται στελέχη του NPD στην υπόθεση; Η εξήγηση είναι εύκολη. Από την εξέλιξη των ανακρίσεων αυτών προκύπτει ότι τρία τουλάχιστον από τα στελέχη του γερμανικού νεοναζισμού, που εμπλέκονται από τις διωκτικές αρχές στην υπόθεση ως «υποστηρικτές» (Unterstützer) ή «ευρύτερος περίγυρος» (Weiteres Umfeld), έχουν άμεση σχέση με την ελληνική ναζιστική οργάνωση. Αυτός είναι ο λόγος που μετά το αρχικό δημοσίευμα στην εφημερίδα της, η ελληνική ναζιστική οργάνωση ξέχασε εντελώς το ζήτημα αυτό και το εξαφάνισε από τα έντυπά της.
Η περίπτωση Ραλφ Βολέμπεν
Στις 29.11.2011, μία βδομάδα μετά το δημοσίευμα της «Χρυσής Αυγής», στο οποίο η οργάνωση του κ. Μιχαλολιάκου διαβεβαίωνε για την ανυπαρξία σχέσεων NSU-NPD, η γερμανική αστυνομία συνελάμβανε τον Ραλφ Βολέμπεν (Ralf Wohlleben, γενν. 1975). Το περιοδικό «Φόκους» παρουσίαζε τον συλληφθέντα ως τον «άνθρωπο πίσω από τους δολοφόνους» και o γενικός ομοσπονδιακός εισαγγελέας υποστήριζε ότι «είναι ύποπτος για συνέργεια σε έξι από τους φόνους του NSU».
Στιγμιότυπο από τη δίκη. Διακρίνεται ο Βολέμπεν (άκρο, δεξιά) – ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Βολέμπεν υπήρξε συνεργάτης του δολοφονικού τρίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο κρατίδιο της Θουριγγίας και ειδικά στην πόλη Ιένα. Υπήρξαν όλοι τους μέλη της ομάδας THS (Thüringer Heimatschutz), μιας νεοναζιστικής ομάδας που δρούσε στην περιοχή και συνεργαζόταν με το NPD. Αργότερα ο Βολέμπεν εντάχθηκε στο NPD, τοποθετήθηκε στην τοπική ηγεσία του κόμματος και αναδείχτηκε πρόεδρός του στην Ιένα. Με την ιδιότητα του στελέχους του NPD εκλέχτηκε το 2000 και το 2004 σε τοπικά κοινοτικά συμβούλια. Από το 2004 έως το 2008 ήταν αναπληρωτής πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης του NPD, αλλά το 2010 αποχώρησε από το κόμμα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ομοσπονδιακή εισαγγελία, ο Βολέμπεν ήταν εκείνος που οργάνωνε την υποστήριξη και διατηρούσε τηλεφωνική επικοινωνία με το τρίο του NSU από το 1998, όταν ο Μπένχαρντ, ο Μούντλος και η Τσέπε βγήκαν στην παρανομία και άρχισαν τον κύκλο των ρατσιστικών δολοφονιών. Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ήταν ο Βολέμπεν εκείνος που προμήθευσε το φονικό όπλο, αλλά και ένα ακόμα πιστόλι. Σήμερα ο Βολέμπεν κάθεται στο εδώλιο του δικαστηρίου για την υπόθεση του NSU δίπλα στην Τσέπε.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ελλάδα και τη Χρυσή Αυγή; 
Μα ο Βολέμπεν, μαζί με τον Κάπκε, με τον οποίο θα ασχοληθούμε παρακάτω, ήταν οι βασικοί οργανωτές της περιβόητης «Γιορτής των Λαών» στην Ιένα το 2005, στην οποία μετείχε η Χρυσή Αυγή, καθώς και οι οικοδεσπότες στον «Φαιό Οίκο», το κεντρικό σημείο συνάντησης των νεοναζί στην Ιένα.
Η «Γιορτή των Λαών» (Fest der Völker), που αντλεί το όνομά της από τον ευφημισμό που εμπνεύστηκε ο Γκέμπελς για την Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936, ήταν ένα επεισόδιο στην προσπάθεια των σκληρότερων ακροδεξιών οργανώσεων της Ευρώπης να συγκροτηθούν σε μια νέα «Φαιά Διεθνή» στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας. Η σύμπραξη αυτή πήρε μάλιστα και όνομα, «European National Front» (Ευρωπαϊκό Εθνικό Μέτωπο), αλλά δεν είχε συνέχεια.
Τη Χρυσή Αυγή εκπροσώπησε στην Ιένα το 2005 ο Νίκος Γιοχάλας, ιδρυτής του νεοναζιστικού και παγανιστικού συγκροτήματος «Der Stürmer» (από το ομώνυμο προπαγανδιστικό περιοδικό του φανατικού ναζί Γιούλιους Στράιχερ, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο ως εγκληματίας πολέμου από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης).
Τα έντυπα της Χρυσής Αυγής αναφέρθηκαν εκτενώς στη «Γιορτή των Λαών» με ρεπορτάζ και φωτογραφίες, αλλά απέφυγαν να καταγράψουν το όνομα του εκπροσώπου τους. Εκείνοι γνώριζαν αυτά που εμείς μαθαίνουμε σήμερα.
Τα έντυπα της Χρυσής Αυγής πρόβαλλαν τη «Γιορτή των Λαών» στην Ιένα το 2005, την οποία οργάνωναν ο Κάπκε και ο Βολέμπεν.
Αναφέρονταν μόνο τα αρχικά του (Ν.Γ.) και αποσπάσματα της ομιλίας του, στα οποία ο Γιοχάλας λέει καθαρά όσα θέλουν σήμερα να κρύψουν οι υπόδικοι συναγωνιστές του, ότι δηλαδή δεν έπρεπε η Ελλάδα να αντιταχθεί αλλά να συμμαχήσει με τους ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που δεν έκανε παρασυρμένη από τον «σοβινισμό» της: «Είναι τιμή μου να μιλώ ενώπιον της ελίτ της ευρωπαϊκής νεολαίας, στη χώρα όπου ξεκίνησε η Πραγματική Επανάσταση του 20ού αιώνα! Πρέπει να είστε και εσείς υπερήφανοι διότι την ίδια ώρα που η παρηκμασμένη νεολαία σαπίζει μέσα στην τεμπελιά και την αδιαφορία ή διαδηλώνει εναντίον μας, σαν μαριονέτα της νέας τάξης, εσείς είσαστε εδώ, να διαδηλώσετε ότι δεν ντρέπεστε για τους προγόνους σας, ότι δεν ξεχάσατε την κληρονομιά σας, ότι είσαστε έτοιμοι να αγωνιστείτε για την προάσπιση του Πολιτισμού μας και της Ευρωπαϊκής πατρίδας μας! Ηταν η ώρα για ένα Πανευρωπαϊκό φεστιβάλ σαν αυτό. Ηταν η ώρα να δείξουμε σε αυτούς που μέρα και νύχτα πασχίζουν να μας εξαφανίσουν, ότι δεν πρόκειται να κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη, ότι αυτή τη φορά οι Γιοι και οι Κόρες της Ευρώπης θα σταθούν και θα πολεμήσουν πλάι πλάι για το κοινό μας μέλλον. Κανένας ηλίθιος σοβινισμός δεν θα μας σταματήσει, δεν θα μας τυφλώσουν ξανά τα ψέματα του εχθρού, δεν θα πολεμήσουμε ξανά για τα συμφέροντά του!»
Ο εκπρόσωπος της οργάνωσης Νίκος Γιοχάλας σε δυο χαρακτηριστικές πόζες.
Ο Γιοχάλας εμφανίζεται στα έντυπα της Χρυσής Αυγής με το «καλλιτεχνικό» του ψευδώνυμο Jarl von Hagall, και είναι γνωστός για τη σχέση του με το εθνικοσοσιαλιστικό μπλακ μέταλ με συνθέσεις όπως το «Adolf der Große» (Αδόλφος ο Μέγας) και άλλα παρόμοια. Ο ίδιος δηλώνει μέλος της αδελφότητας «Παγανιστικό Μέτωπο». Ο Γιοχάλας ήταν εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής και στη «Γιορτή των Λαών» το 2007, που οργάνωσε ο Βολέμπεν με τον Κάπκε πάλι στην Ιένα. Το 2006 η συγκέντρωση είχε απαγορευτεί από τις γερμανικές αρχές.
Οσο για τον ιδιαίτερο ρόλο που είχε ο Γιοχάλας στην εσωτερική δομή της Χρυσής Αυγής, αξιοσημείωτο είναι ένα ντοκουμέντο που έχει έρθει στο φως στο πλαίσιο της δικαστικής διερεύνησης της ελληνικής ναζιστικής οργάνωσης. Πρόκειται για την «τελετή ορκωμοσίας δοκίμων μελών», δηλαδή για τον «πυρήνα υποδοχής» που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της οργάνωσης στις 23.7.2011. Στην ομιλία του ο «εκπαιδευτής» Γερμενής ευχαριστεί τον «συναγωνιστή Νίκο Γιοχάλα» για τη βοήθειά του «σ’ αυτούς τους πυρήνες» που είχαν σκοπό «να σκοτώσουν τον Εβραίο που τυχόν κουβαλάμε μέσα μας και ο οποίος αποτελεί την αρνητική πλευρά του εαυτού μας».
Η περίπτωση Αντρέ Κάπκε
Κοινή πορεία με τον Βολέμπεν έχει ο Αντρέ Κάπκε (André Kapke, γενν. 1975). Αυτός δεν είναι κατηγορούμενος στη δίκη NSU, αλλά έδωσε πολυήμερη κατάθεση για τη σχέση του με την υπόθεση.
Για τις σχέσεις των δύο συναγωνιστών με το τρίο του NSU παρέχει στοιχεία η «Εκθεση Σέφερ», καθώς και το Πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής του τοπικού κρατιδίου της Θουριγγίας. Σύμφωνα μ’ αυτά, η δομή της τοπικής ναζιστικής ομάδας της Ιένας («Kameradschaft Jena») είχε ως εξής:
⇒Αρχηγός: Αντρέ Κάπκε
⇒Υπαρχηγοί: Ούβε Μπένχαρντ, Ούβε Μούντλος
⇒Ενεργά μέλη: Μπεάτε Τσέπε, Μαρκ Ρίντιγκερ Χέντσε, Χόλγκερ Γκέρλαχ, Ραλφ Βολέμπεν, Στέφαν Απελ.
Τα δημοσιεύματα της «Χρυσής Αυγής» για τις εκδηλώσεις στην Ιένα το 2005 και το 2007 αναφέρονται στις «Kameradschaften», τονίζοντας ότι πρόκειται για «ανεξάρτητους πυρήνες εθνικιστών» και παραδέχεται τη συνεργασία μ’ αυτούς.
Ο Κάπκε παρουσιάστηκε στο δικαστήριο συνοδευόμενος από τον συνήγορό του, ο οποίος του υποδείκνυε τρόπους να προστατευθεί ώστε να μην αυτοενοχοποιηθεί. Καταθέτοντας κατά την 96η ημέρα της δίκης (20.3.2014) ο Κάπκε ρωτήθηκε σχετικά με τις διεθνείς συναντήσεις στην Ιένα τον Ιούνιο του 2006. Τότε ο μάρτυρας παραδέχτηκε ότι είχε ιδιαίτερες σχέσεις με δύο από τους ξένους απεσταλμένους, τον Κλάουιο Μιχούτι από τη Σιδηρά Φρουρά της Ρουμανίας και τον «Νικ Γιοχάλα» της Χρυσής Αυγής.
Οι σχέσεις του Κάπκε με το τρίο του NSU ήταν γνωστές από παλιά. Ηδη την 1.11.1996 είχε συλληφθεί μαζί με τον Μπένχαρντ, τον Μούντλος και την Τσέπε για επεισόδιο που προκάλεσαν στο μνημείο του στρατόπεδου συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ.
Μετά την απόφαση του τρίο να περάσει στην παρανομία το 1998, ο Κάπκε επιχείρησε να πείσει την ηγεσία του NPD και άλλους γνωστούς νεοναζί να υποστηρίξουν τους τρεις παράνομους. Αργότερα κατηγορήθηκε στο εσωτερικό του νεοναζιστικού χώρου ότι πήρε χιλιάδες μάρκα για να φτιάξει πλαστά χαρτιά για τους τρεις. Μέχρι σήμερα ο Κάπκε ανήκει στο NPD, παρά το γεγονός ότι έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για παράνομη δράση. Μία από τις κατηγορίες εις βάρος του συμπίπτει με τη «Γιορτή των Λαών» το 2005. Επικεφαλής ομάδας 30 νεοναζί επιτέθηκε με ρόπαλα του μπέιζμπολ και τραυμάτισε βαριά τέσσερις αντιφασίστες φοιτητές.
Η περίπτωση Τόρστεν Χάιζε
Πολύ γνωστότερος στους κύκλους των Γερμανών νεοναζί είναι ο Τόρστεν Χάιζε (Thorsten Heise, γενν. 1969), ο οποίος έχει χαρακτηριστεί «δικαστικό θαύμα», επειδή έχει κατορθώσει να βρίσκεται εκτός φυλακών παρά το γεγονός ότι έχει συλληφθεί πολλές φορές και με πολύ βαριές κατηγορίες.
Το σπίτι-στρατηγείο του στο Φρετερόντε υπήρξε κέντρο διερχομένων νεοναζί. Σε επιδρομή της αστυνομίας το 2007 ανακαλύφθηκε στο σπίτι οπλοστάσιο. Από το 2004 μέχρι το 2011 ο Χάιζε μετείχε στην ομοσπονδιακή ηγεσία του NPD. Στη δίκη του NSU αναφέρεται κάθε λίγο και λιγάκι το όνομά του (τουλάχιστον σε τριάντα συνεδριάσεις).
Η πιο σοβαρή αποκάλυψη για την ανάμιξή του στην υπόθεση έχει σχέση με την προσπάθεια του τρίο (Μπένχαρντ, Μούντλος, Τσέπε) να φυγαδευτεί στο εξωτερικό. Υπάρχουν στοιχεία ότι ο Βολέμπεν ζήτησε από τον Χάιζε να συνδράμει σ’ αυτή την προσπάθεια.
Οσο για τις σχέσεις του Χάιζε με τη Χρυσή Αυγή, αυτές διατηρούνται στενές επί μία τουλάχιστον δεκαετία. Το καλοκαίρι του 2005, την ίδια περίοδο που ο Κάπκε και ο Βολέμπεν υποδέχονταν τον Γιοχάλα στην Ιένα, ο Χάιζε ήταν καλεσμένος της Χρυσής Αυγής και περιόδευε στην Πελοπόννησο για να στηρίξει την πολιτική της.
Η εφημερίδα της οργάνωσης πρόβαλλε μάλιστα συνέντευξη του Χάιζε στην εφημερίδα της Μεσσηνίας «Σημαία», με λόγια θαυμασμού («ένας καλοντυμένος και επιβλητικός νέος»). Οσο για τα πολιτικά «πιστεύω» του γνωστού νεοναζί, η μεσσηνιακή εφημερίδα είχε βρει τη λύση: «Αυτοπροσδιορίστηκε ως εθνικιστής. Σεβόμαστε απόλυτα τον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό του».
Ο Χάιζε φιλοξενείται από την οργάνωση και τα έντυπά της από το 2005
Ο Χάιζε ανταπέδιδε τα καλά λόγια και αποκάλυπτε τις ιδιαίτερες σχέσεις Ελλήνων και Γερμανών ομοϊδεατών: «Τη Χρυσή Αυγή τη γνωρίζουμε από παλαιότερα και είναι ένα από τα πιο σοβαρά κινήματα στην Ευρώπη».
Τις ιδιαίτερες αυτές σχέσεις ο Χάιζε δεν τις ξέχασε. Και τώρα πρωτοστατεί στην καμπάνια των Γερμανών νεοναζί υπέρ της Χρυσής Αυγής. Στις 11 Νοεμβρίου 2014 ο Χάιζε ανέβασε στη σελίδα του στο facebook φωτογραφία με τον απεσταλμένο της Χρυσής Αυγής Πάνο Κλάδη, τον οποίο φιλοξένησε για να ενημερωθεί για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τις «διώξεις των συντρόφων». Ενδιαφέρον έχει ότι ο Χάιζε μιλά για «80 διωκόμενους συντρόφους», αποκαλύπτοντας εκείνο που οι χρυσαυγίτες προσπαθούν να αποφύγουν, την ταύτιση δηλαδή της ηγεσίας της οργάνωσης με τον Λαγό, τον Πατέλη και φυσικά τον Ρουπακιά.
Ο Γερμανός νεοναζί Τόρστεν Χάιζε με τον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής Πάνο Κλάδη τον Νοέμβριο του 2014 στη Γερμανία.
Η σχέση των Ελλήνων ναζιστών με την υπόθεση που διερευνάται στη Γερμανία δεν είναι μόνο ζήτημα επαφών και ανταλλαγής επισκέψεων. Υπάρχει μια ιδεολογική-θεωρητική σύγκλιση που προκαλεί τρόμο. Δεν πρόκειται μόνο για πανομοιότυπες αναβιώσεις του χιτλερικού δόγματος. Κοινός είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι δύο πλευρές τη στρατηγική τους για κατάληψη της εξουσίας. Μοντέλο για τη στρατηγική αυτή δεν είναι άλλο παρά το περιβόητο βιβλίο «Ημερολόγια Τέρνερ», έργο του διαβόητου ηγέτη της ρατσιστικής αμερικανικής οργάνωσης National Alliance, Ουίλιαμ Πιρς. Οπως έχουμε αποκαλύψει («Εφ.Συν.» 21.7.2013 και 4.1.2015) τα «Ημερολόγια» έχουν εκδοθεί στα ελληνικά από τη Χρυσή Αυγή, ενώ και ο Αρχηγός της οργάνωσης έχει συγγράψει μια ελληνική παραλλαγή τους. Οι γερμανικές αρχές ανακάλυψαν το κείμενο των «Ημερολογίων» στους υπολογιστές των βασικών συντελεστών της υπόθεσης NSU.