Μακεδονικό: Η ουσία του ζητήματος πέρα απ’ την «ονοματολογία»

η ονο­μα­το­λο­γία  –ένα πο­λυ­παιγ­μέ­νο έργο, που το ‘χουμε ζήσει αρ­κε­τές φορές στο πα­ρελ­θόν-  απο­τε­λεί το δέ­ντρο, πίσω απ’ το οποίο κρύ­βε­ται ένα ολό­κλη­ρο δάσος ευ­ρύ­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών με επί­κε­ντρο τη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο και πρω­τα­γω­νι­στές το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Μα­κε­δο­νι­κό: Η ουσία του ζη­τή­μα­τος πέρα απ’ την «ονο­μα­το­λο­γία»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η πρό­σφα­τη ανα­ζω­πύ­ρω­ση του ζη­τή­μα­τος για το όνομα της πΓΔΜ δεν είναι κα­θό­λου τυ­χαίο γε­γο­νός. Η ονο­μα­το­λο­γία των τε­λευ­ταί­ων ημε­ρών και ο- μι­κρο­πο­λι­τι­κών σκο­πι­μο­τή­των- «καυ­γάς» με­τα­ξύ των αστι­κών κομ­μά­των συ­σκο­τί­ζουν τις βα­θύ­τε­ρες αι­τί­ες της ανα­κί­νη­σης του θέ­μα­τος. 

Και αυτό διότι η ονο­μα­το­λο­γία – ένα πο­λυ­παιγ­μέ­νο έργο, που το ‘χουμε ζήσει αρ­κε­τές φορές στο πα­ρελ­θόν- απο­τε­λεί το δέ­ντρο, πίσω απ’ το οποίο κρύ­βε­ται ένα ολό­κλη­ρο δάσος ευ­ρύ­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών με επί­κε­ντρο τη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο και πρω­τα­γω­νι­στές το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Στη βάση των πα­ρα­πά­νω και στο φόντο των πρό­σφα­των εξε­λί­ξε­ων οφεί­λου­με να ση­μειώ­σου­με τα εξής:

1. Ο επί δε­κα­ε­τί­ες ισχυ­ρι­σμός των αστι­κών κομ­μά­των πως η συμ­με­το­χή της Ελ­λά­δας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ απο­τε­λεί ισχυ­ρό δι­πλω­μα­τι­κό «χαρτί»έχει δια­ψευ­στεί πα­τα­γω­δώς. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πως η έντα­ξη της Ελ­λά­δας σε ΝΑ­ΤΟ-ΕΕ και οι συ­νε­πα­κό­λου­θες δε­σμεύ­σεις που η χώρα έχει ανα­λά­βει στο πλαί­σιο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ορ­γα­νι­σμών οδη­γεί σε συ­νε­χώς αυ­ξα­νό­με­νες ευ­ρω­α­με­ρι­κα­νι­κές πιέ­σεις για διευ­θέ­τη­ση μιας σει­ράς ζη­τη­μά­των. Στο πλαί­σιο αυτών των πιέ­σε­ων και με δε­δο­μέ­νη την συμ­με­το­χή της ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης στο «πα­ζά­ρι» των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, η χώρα οδη­γεί­ται συχνά σε επι­κίν­δυ­νες υπο­χω­ρή­σεις σε μια σειρά ζη­τή­μα­τα (βλ. «γκρί­ζες ζώνες» στο Αι­γαίο, Κυ­πρια­κό κλπ.)

2. Η κι­νη­τι­κό­τη­τα για τη διευ­θέ­τη­ση του ονό­μα­τος της πΓΔΜ σχε­τί­ζε­ται άμεσα με μια σειρά διευ­θε­τή­σε­ων που δρο­μο­λο­γού­νται στην πε­ριο­χή των δυ­τι­κών Βαλ­κα­νί­ων πριν την Σύ­νο­δο του ΝΑΤΟ που θα λάβει χώρα τον ερ­χό­με­νο Ιού­λιο. Είναι, λοι­πόν, η έντα­ξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ- και αρ­γό­τε­ρα στην ΕΕ- που πυ­ρο­δό­τη­σε την κι­νη­τι­κό­τη­τα γύρω απ’ την εξεύ­ρε­ση λύσης για το όνομα. Κάτι που πα­ρα­δέ­χτη­κε, πριν λίγες ημέ­ρες, δη­μό­σια ο πρό­ε­δρος της πΓΔΜ Γκιόρ­γκι Ιβά­νοφ ση­μειώ­νο­ντας πως «ελ­πί­ζου­με στην επι­κεί­με­νη διά­σκε­ψη του ΝΑΤΟ να γίνει η ΠΓΔΜ μέλος του ΝΑΤΟ και να μην είναι πλέον όμη­ρος από ένα κρά­τος – μέλος» και πρό­σθε­σε «έχου­με την ετοι­μό­τη­τα και την προσ­δο­κία κατά τη διάρ­κεια της βουλ­γα­ρι­κής προ­ε­δρί­ας στην ΕΕ να πά­ρου­με μια τε­λι­κή ημε­ρο­μη­νία για το ξε­κί­νη­μα των εντα­ξια­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με την ΕΕ».

3. Η εμ­μο­νή στην ονο­μα­το­λο­γία είναι και επι­κίν­δυ­νη και αδιέ­ξο­δη. Αφε­νός διότι επι­χει­ρεί να απο­προ­σα­να­το­λί­σει τα λαϊκά στρώ­μα­τα και των δύο χωρών από το πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα, που δεν είναι άλλο από την τα­ξι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση που βιώ­νουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι τόσο στην Ελ­λά­δα, όσο και στην πΓΔΜ. Αφε­τέ­ρου, διότι η ονο­μα­το­λο­γία ρί­χνει «νερό στο μύλο» του εθνι­κι­σμού, πο­τί­ζο­ντας τις ρίζες της μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας, του φα­να­τι­σμού και του αλυ­τρω­τι­σμού ακρο­δε­ξιών-φα­σι­στι­κών μορ­φω­μά­των και στις δύο χώρες. Άλ­λω­στε, όπως είναι ιστο­ρι­κά απο­δε­δειγ­μέ­νο από τις ίδιες τις εξε­λί­ξεις των τε­λευ­ταί­ων δε­κα­ε­τιών στα Βαλ­κά­νια, ο εθνι­κι­σμός και οι αλυ­τρω­τι­κές δια­θέ­σεις απο­τέ­λε­σαν γρα­νά­ζια των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δια­σμών, επι­φέ­ρο­ντας ανα­ρίθ­μη­τα δεινά για τους λαούς της πε­ριο­χής.

«Πλην Λα­κε­δαι­μο­νί­ων». Εθνι­κι­στι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο για το «όνομα» στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, 1992.

4. Κα­νείς δεν είναι δυ­να­τό να έχει το «προ­νό­μιο» της απο­κλει­στι­κής χρή­σης του όρου «Μα­κε­δο­νία». Και αυτό διότι ο όρος «Μα­κε­δο­νία» σή­με­ρα- με την σύγ­χρο­νη του έν­νοια- θα πρέ­πει να έχει γε­ω­γρα­φι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Ως εκ τού­του, ως Μα­κε­δο­νία λο­γί­ζε­ται μια με­γά­λη γε­ω­γρα­φι­κή πε­ρι­φέ­ρεια εντός της οποί­ας ζουν διά­φο­ρα έθνη, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου ασφα­λώς του κυ­ρί­αρ­χου έθνους που υπάρ­χει στην πΓΔΜ. Με βάση τη μαρ­ξι­στι­κή αντί­λη­ψη, σύμ­φω­να με την οποία «έθνος είναι η ιστο­ρι­κά δια­μορ­φω­μέ­νη στα­θε­ρή κοι­νό­τη­τα αν­θρώ­πων, που εμ­φα­νί­στη­κε πάνω στη βάση της κοι­νό­τη­τας της γλώσ­σας, του εδά­φους, της οι­κο­νο­μι­κής ζωής και της ψυ­χο­σύν­θε­σης που εκ­δη­λώ­νε­ται στην κοι­νό­τη­τα του πο­λι­τι­σμού» (Στά­λιν, «Απα­ντα», τ. 2, σελ. 334), δεν στοι­χειο­θε­τεί­ται η ύπαρ­ξη μα­κε­δο­νι­κού έθνους. Το κυ­ρί­αρ­χο έθνος της ση­με­ρι­νής πΓΔΜ δη­μιουρ­γή­θη­κε ου­σια­στι­κά μετά το δεύ­τε­ρο Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο, όταν συ­νέ­τρε­ξαν οι ανα­γκαί­οι όροι (εδα­φι­κοί, γλωσ­σι­κοί, οι­κο­νο­μι­κοί, πο­λι­τι­σμι­κοί, κλπ.) στα πλαί­σια της Ομό­σπον­δης Δη­μο­κρα­τί­ας της Γιου­γκο­σλα­βί­ας.

Ως εκ τού­του, είναι σαφές ότι οι- εκ­πο­ρευό­με­νες από εθνι­κι­στι­κούς κύ­κλους της πΓΔΜ και συχνά υπο­στη­ρι­ζό­με­νες από διά­φο­ρα κέ­ντρα σε ΗΠΑ και ΕΕ- φωνές περί ανα­γνώ­ρι­σης «μα­κε­δο­νι­κής μειο­νό­τη­τας» παί­ζουν το παι­χνί­δι της προ­ώ­θη­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών γε­ω­πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Η πε­ρί­πτω­ση του Κο­σό­βου, με τη ΝΑ­ΤΟϊ­κή ανά­μει­ξη και την ανα­γνώ­ρι­ση της «ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σης» του, είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα της επι­κιν­δυ­νό­τη­τας που κρύ­βουν για τους λαούς τέ­τοιου εί­δους αλυ­τρω­τι­κές ακρο­βα­σί­ες.

5. Οι εξε­λί­ξεις επι­βε­βαιώ­νουν, με τον πλέον κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό τρόπο, την ορ­θό­τη­τα των θέ­σε­ων του ΚΚΕ, το οποίο ήταν το μόνο που εξ’ αρχής επι­σή­μα­νε πως το ζή­τη­μα του ονό­μα­τος δεν είναι το κύριο, προ­τάσ­σο­ντας τη θέση για ονο­μα­σία με κα­θα­ρά γε­ω­γρα­φι­κό πε­ριε­χό­με­νο, που θα απο­τρέ­πει αλυ­τρω­τι­σμούς και αλ­λα­γές συ­νό­ρων. Θυ­μί­ζου­με ότι το ΚΚΕ ήταν το μο­να­δι­κό κόμμα που δεν συμ­με­τεί­χε στα εθνι­κι­στι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια του 1992 (τότε που ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συ­να­σπι­σμός και λοι­ποί συγ­γε­νείς «πω­λού­σαν»υπερ­πα­τριω­τι­σμό σε «τιμή ευ­και­ρί­ας»), επι­μέ­νο­ντας, από τότε, στην ανά­γκη οι λαοί των δύο χωρών να απο­μο­νώ­σουν τις εθνι­κι­στι­κές φωνές και να εντεί­νουν τον αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό αγώνα. Θυ­μί­ζου­με, επί­σης – για όσους τυχόν έχουν ασθε­νή μνή­μη- πως μόνο το ΚΚΕ είχε από την πρώτη στιγ­μή απο­κα­λύ­ψει τους κιν­δύ­νους των ιμπε­ρια­λι­στι­κών με­θο­δεύ­σε­ων που οδή­γη­σαν στη διά­λυ­ση της ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας.

Αυτή είναι, λοι­πόν, η ουσία του ζη­τή­μα­τος και όχι ο πο­λι­τι­κά­ντι­κος τσα­κω­μός συ­γκυ­βέρ­νη­σης-ΝΔ και λοι­πών αστι­κών κομ­μά­των με επί­κε­ντρο την ονο­μα­το­λο­γία. Σε αυτή τη βάση και με οξυ­μέ­νο το τα­ξι­κό κρι­τή­ριο οι ερ­γα­ζό­με­νοι, η νε­ο­λαία, ο λαός μας, οφεί­λουν να αξιο­λο­γή­σουν την κα­τά­στα­ση και την στάση όλων των κομ­μά­των.

Από Ατέχνως 

***

Στην ίδια ρότα

Φωτό αρχείου

Πηγή: Eurokinissi

Θέμα χρόνου είναι, σύμφωνα με τις δηλώσεις από την ελληνική και τη σκοπιανή πλευρά, να ολοκληρωθεί η συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ.

Στο φόντο αυτής της εξέλιξης, κυβέρνηση και ΝΔ κλιμακώνουν τη μεταξύ τους αντιπαράθεση, πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, όπου πίσω από το «δέντρο» του ονόματος κρύβουν το «δάσος» του ευρωΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, με τον οποίο συμφωνούν όλες οι αστικές δυνάμεις και τα κόμματα.

Η αντιπαράθεσή τους βεβαίως δεν αφορά την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων και συνακόλουθα τη «γεωπολιτική αναβάθμιση» της Ελλάδας, αφού σ' αυτούς τους άξονες, που συνδέονται άμεσα με τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, καμιά διαφωνία δεν έχουν. Μόνο η κυβέρνηση «βγαίνει» καμιά φορά ως ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών, θυμίζοντας ότι δεν είναι απλώς ένα διμερές θέμα αλλά σχετίζεται με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και φέρνοντας σε αμηχανία τη ΝΔ.

Η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση για «εθνική μειοδοσία» και η κυβέρνηση απαντά ταυτίζοντας τη ΝΔ με «ακροδεξιές φωνές που δεν θέλουν συμφωνία», ενώ απειλεί να «βγάλει στη φόρα» παλιότερους συμβιβασμούς της ΝΔ πάνω στο ονοματολογικό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και σε προηγούμενες φάσεις της διαπραγμάτευσης, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνούσε, αυτό που κινούσε τα νήματα ήταν το συμφέρον της ελληνικής αστικής τάξης, εντός του ευρωΝΑΤΟικού πλαισίου.

Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα στήριξε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με σφραγίδα ΕΟΚ στις αρχές του 1990.

Η ενδιάμεση συμφωνία με την ΠΓΔΜ το 1995, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (παρότι το τελευταίο πρωτοστάτησε στον εθνικιστικό παροξυσμό του 1992), άνοιξε το δρόμο για την «απογείωση» των οικονομικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, με ανάδειξη της Ελλάδας στην πρώτη θέση των κρατών με τις μεγαλύτερες Αμεσες Ξένες Επενδύσεις στη γειτονική χώρα.

Τις ίδιες επιλογές και κατευθύνσεις υπηρετούσε λίγα χρόνια αργότερα η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, με τη διάθεση στρατιωτικών υποδομών, γης, θάλασσας και αέρα, προκειμένου επί 78 μερόνυχτα να σφυροκοπιέται ο λαός και ν' αλλάξουν τελικά τα σύνορα στη Βαλκανική, με νέα κράτη - προτεκτοράτα.

Σήμερα η όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και με άλλα κράτη, όπως η Κίνα, και στην περιοχή των Βαλκανίων, έχει ενεργοποιήσει τους σχεδιασμούς τους, επιδιώκοντας να θωρακίσουν τα συμφέροντά τους έναντι των ανταγωνιστών τους. Άμεσος στόχος τίθεται η γρήγορη διεύρυνση ΝΑΤΟ και ΕΕ στα Βαλκάνια, και σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η επικείμενη συμφωνία.

Σ' αυτόν το σχεδιασμό η Ελλάδα έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό - στρατηγικό ρόλο, προσδοκώντας οφέλη για την αστική τάξη. Εκεί είναι που συναντιούνται κυβέρνηση - ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, όσες διαφορές κι αν έχουν μεταξύ τους για πλευρές της διαπραγμάτευσης γύρω από το όνομα.

Εκτός των άλλων, η συμφωνία για το όνομα θα αφήσει ανοιχτά «παράθυρα» σε ζητήματα όπως η απάλειψη αλυτρωτισμών, η εγγύηση συνόρων κ.λπ., που αφενός παρακάμπτονται συνειδητά για να μην επιβραδύνουν αυτά τα σχέδια, αφετέρου είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών που δεν αναγνωρίζουν σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα, που αμφισβητούν συνθήκες και συμφωνίες, που υποδαυλίζουν εθνικισμούς.

Οι κόντρες για το όνομα, λοιπόν, καλά κρατούν, όμως όλοι μαζί - κυβέρνηση, ΝΔ, άλλα αστικά κόμματα, εθνικιστές και κοσμοπολίτες - στηρίζουν το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας στο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιδιώκει, παζαρεύοντας ανταλλάγματα για την ελληνική αστική τάξη και μπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνους μπελάδες.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 7 Ιούνη 2018.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ

Συνεχίζουν να «καυγαδίζουν» για το όνομα της ΠΓΔΜ, θεωρούν κοινό στόχο την ευρωατλαντική ολοκλήρωση

Πηγή: Eurokinissi

Τα όσα φέρεται να έχει πει ο Κυρ. Μητσοτάκης στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) σχετικά με την ΠΓΔΜ, προκάλεσαν ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ για την ονοματοδοσία, κρύβοντας βέβαια το «δάσος» που είναι η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Όπως μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της ΠΓΔΜ, ο Σλοβάκος ευρωβουλευτής, Έντ. Κούκαν, που ανήκει στο ΕΛΚ, δήλωσε σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες μαζί με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ αρμόδιο για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Μπ. Οσμάνι, ότι ο πρόεδρος της ΝΔ έχει πει στα μέλη του ΕΛΚ ότι «δεν θα ήταν εντελώς αρνητικός στην επίλυση του θέματος της ονομασίας».

Μετά από αυτό, το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού κατηγόρησε τον πρόεδρο της ΝΔ ότι «εμφανίζεται ως δόκτωρ Τζέκιλ στο εξωτερικό και ως μίστερ Χάιντ στο εσωτερικό». 

(Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)

ΣΧΕΤΙΚΑ

• ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΠΓΔΜ

  Και άλλα παζάρια θέλουν τα Σκόπια

  22:13
• 902.gr 
• 
  

  

   Ερη Ριτσου: 

  Το βασικό είναι να είσαι πατριώτης.
  Δεν πειράζει που ζεις σε μια χώρα διαλυμένη. Δεν πειράζει που δεν έχεις κουνηθεί απ' τον καναπέ σου όταν ξεπουλάνε τα λιμάνια, τα αεροδρόμιά, τα τραίνα, τις επικοινωνίες, την ενέργεια.
  Δεν πειράζει που θεωρείς φυσιολογικό να καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις, να μειώνονται οι μισθοί, να καταργείται το οχτάωρο, να μένουν οι άνθρωποι άνεργοι, να ξενιτεύονται οι νέοι. Γιατί να ξεκουνηθεί κανείς "αφού με τις απεργίες δεν γίνεται τίποτα". 
  Αλλά άμα είσαι πατριώτης, δεν μπορεί ν' αφήσεις τους γείτονες να διαδηλώνουν πως θέλουν σκέτο "Μακεδονία" και να μην απαντήσεις πως δεν θες "Βόρεια Μακεδονία" μ' ένα Μεγαλέξανδρο, μ' ένα αστέρι της Βεργίνας, με μια "Μακεδονία που είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΉ"! Σκασίλα σου για τα υπάρχοντα σύνορα. Σκασίλα σου για την πραγματικότητα. Σκασίλα σου για τη λογική.
  Εσύ θες τη Μακεδονία του Φιλίππου. Είσαι πατριώτης. Κι επειδή γεννήθηκες πρόσφατα, έστω κι αν δεν είσαι 17άρης, δεν ξέρεις τίποτα για τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και για το τί έχει συμβεί τον προηγούμενο αιώνα.

  
  

  

  

  
  
  
  Konstantinos Mpourxas:
  
  Καταδικάζοντας τον εθνικισμό μπορεί να κάνεις το λάθος και να μπεις κάτω απ τη σημαία του κοσμοπολιτισμού.. και το αντίθετο.. 
• Πολεμώντας τον κοσμοπολιτισμό μπορεί να κάνεις το λάθος και να πέσεις στην αγκαλιά του εθνικισμού !
  Ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετώντας από θέση σημαιοφόρου τους ΝΑΤΟικους σχεδιασμούς στην περιοχή υποδαυλίζει και αξιοποιεί τον εθνικισμό στη χώρα μας ώστε να παρουσιάσει την υλοποίηση των ΝΑΤΟικων σχεδίων και τον κοσμοπολιτισμό ως προοδευτισμό κι έτσι να τα αποδεχτεί η Ελληνική κοινωνία
  Υποδαυλίζει και ενισχύει τον εθνικισμό αξιοποιώντας τον ώστε να παρουσιάσει μια εικόνα δήθεν μάχης του νέου απέναντι στο παλιό!
  Είναι μια εικόνα μαϊμού !
  Και ο κοσμοπολιτισμός και ο εθνικισμός υπηρετούν τα ίδια ακριβώς ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τους ίδιους σχεδιασμούς!
  Και ο κοσμοπολιτισμός και ο εθνικισμός είναι απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα και στους λαούς της περιοχής!
  Και ο εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός πρέπει να είναι σε διαρκή και μόνιμη στόχευση του λαϊκού κινήματος στην πορεία του για τη λαϊκή εξουσία!